۲۲.چشم پوشی از خطای همسر

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد حائری شیرازی
عنوان: چشم پوشی از خطای همسر

سوال: چشم‌پوشی از خطاهای همسر تا کجا لازم است و مرزش کجاست؟
آیت الله حائری: بسم الله الرحمن الرحیم. جزء حقوق برادران دینی این یکی‌اش است. همسر نه ها، برادر دینی. یستر عورته و یغفر ذلته . برادر دینی از برادر دینی، لغزش او را ببخشد. نوه من، اسمش معصومه است، دو- سه ساله است، من کنار کرسی استراحت کرده بودم، این افتاد روی من، دندانش خورد اینجایم، یک خرده هم خون آمد. نوه من به من گفت معذرت می‌خواهم! من در قبول معذرتش مکث کردم، هیچی نگفتم. رفت گریه کرد. خواهرش در بغل من گفت، باباجون چون گفت معذرت می‌خواهم، شما باید بهش می‌گفتی عیبی ندارد. این عیبی ندارد را من نگفته بودم. ببینید این زن این است ها، این بچه سه ساله این طوری است. یغفر ذلته ، این توقع را دارد از شما که خطایی کرده، صرف‌نظر کنید.
ببینید مثلاً چایی داغ در دستش است، می‌ریزد روی لباس انسان، می‌ریزد روی بدن انسان؛ بزرگش نکنید، اتفاقی است که افتاده است. ذلات متفاوت است؛ مثلاً غیبت می‌کند، چشم‌پوشی کنید این یعنی چه؟ نه. اینجا مسأله را بزرگ بگیر. بگو این آتش جهنم است، من و تو با هم می‌سوزیم، شما غیبت کنی، من گوش بگیرم. جوری برخورد کن که این تا آخر عمر ازش چنین چیزی سر نزند؛ یعنی بروز بدهی ناراحتی خودت را. ببینید ذلات متفاوت است. یک دفعه ذلات حق الناس است، آتش است. نباید گفت یغفر الذلته، به معنای این که حالا یک غیبتی هم کرد؛ ابداً این طور نیست. قهر کن، حرف نزن، مدتی مکث کن. بگو ما هم استغفار می‌کنیم، تو هم استغفار کن. برود امشبمان تلخ شد، امشبمان این طوری شد. این دیگر یک شب دیگر غیبت کسی را نمی‌کند.
اما اگر در چیزهای دنیایی این چیزهایی که پای بهشت و جهنم در کار نیست، اینجا با سخاوت باشید، بخشش را وسیعش قرار بدهید. بهشت و جهنم را جدی بگیرید. این فرهنگ‌سازی است برای ما. ببینید علی (علیه السلام) به امام حسن این جوری می‌گوید: یا بنی ان من الرجال بهیمه فی صوره الرجل السمیع المبصری فطن لکل مصیبه فی ماله و اذا اصیب بدینه لم یشعر . ببینید این این است، فطن لکل مصیبه فی ماله ، اگر به مالش یک ذره مصیبت بیاید، فطن است و متوجه است و سخت‌گیر است، و اذا اصیب بدینه لم یشعر . نه، عکسش، اگر مال بود، صرف‌نظر بکن، سخت نگیر، اگر دین بود، جدی بگیر…