دسته بندی :حقوق خانواده

واژه «اُم» به معناى مادر در قاموس فرهنگ اسلامى و فرهنگ هاى مربوط به نهاد خانواده و جامعه، بخصوص جوامع مشرق زمین که بعضاً با فرهنگ غنى اسلام توسعه یافته ‏اند بسیار شاخص و ارزشمند است. این واژه به معناى مولد، سرمنشأ و اصل و ریشه هر چیز بکار برده

خانواده محیطی است که کودک به ناچار باید در آن زندگی کند. ضوابطی که در خانه حکم فرماست ، بر کودک تحمیل شده و او باید آنها را بپذیرد . تربیت کودک مهم ترین حق او در قلمرو زندگی می باشد. پدر در رابطه با تربیت کودک مسئولیت مستقیم دارد.

حضرت  علی دو جمله را فرمود: «إِعمَلُوا الخَیر» و «وَ ذَکِّروا به» به خیر یادآوری کن. چون ضمیر به خیر بر می گردد. در اینجا دو مطلب است که اشاره می کنم. اول اینکه “خیر” به معنای خوبی است. مفهوم عام دارد. هم رفتارهای انسان پسندانه است، هم خداپسندانه. هر

جایگاه خانواده هدف اساسى دین اسلام، تربیت انسان‏ها و تامین سعادت بشر در تمام ابعاد وجودی ، در تمام مراحل زندگى است. پیامبران الهى به ویژه پیامبر اسلام‏(ص) ، براى این هدف مقدس مبعوث شده و در این راه نهایت‏ سعى خود را مبذول نموده‏ اند و در انجام این

امام سجاد(ع) در این باره می فرمایند: … اما حق مادر بر تو این است که بدانی تو را حمل کرد، آن گونه  حملی که هیچ کس دیگری را حمل نکند. از ثمره قلبش چیزی به تو داد که احدی به دیگری نداد . تو را با همه اعضا و

ما این کلمه را زیاد به زبان می آوریم یا در دل خودمان نیت می کنیم، مثلا می گوییم این نماز را بجا می آورم قربه الی الله، یعنی برای نزدیک شدن، تقرب جستن به سوی پروردگار. معانی و مفاهیمی که این کلمات در عرف قراردادی انسانها دارد گاهی سبب

اگر ما درست با منطق قرآن کریم آشنا بشویم ، می‏بینیم که هم باید معتقد بشویم که همه چیز به مشیت خداست و هم باید معتقد بشویم که کار دنیا و آخرت ، کار عالم هستی بی حساب نیست که هیچ چیزی شرط هیچ چیزی نباشد . خیر ، هر

کی انسان از عمل خودش حد اکثر بهره را می‏برد ( و به ) سعادت جاویدان‏ اخروی ، قرب به ذات حق ، دوری از عذاب الهی و به دنیای سعادتمند ( نائل می‏شود ؟ ) آن وقتی که به نور خدا روشن باشد و برای خدا کار کند ،

اگر کفار اعلام صلح بکنند یعنی تمایل به صلح نشان بدهند، برای پیغمبر چه وظیفه ای است؟ البته اختصاص به پیغمبر ندارد، برای رهبر مسلمین که می خواهد با اصول اسلامی عمل بکند چه وظیفه ای است؟ می فرماید اگر آنها تمایلی به صلح و صفا و به اصطلاح امروز

قرآن کریم وصف حال کسانی را که در حال اضطراب و ناامیدی به خداوند ایمان می آورند چنین توصیف می کند: «هو الذی یسیرکم فی البر و البحر حتی إذا کنتم فی الفلک و جرین بهم بریح طیبه و فرحوا بها جآءتها ریح عاصف و جآءهم الموج من کل مکان

محور مسائل اخلاقی، خود را فراموش کردن و از خود گذشتن و از منافع خود صرف نظر کردن است. همانطور که در سلامت بدن یک اصل هست که بمنزله مبدأ و منشأ همه خوبیهاست و آن مساله ” حمیه ” یعنی ترک پرخوری است، در اخلاق هم یک مسئله وجود

اولیای حق کسانی هستند که اگر تمام ملک دنیا را هم به آنها بدهند که داده هم شده است، وقتی که همین ملک ظاهر را هم دراختیار آنها قرار بدهند یک ذره از آن روح عبودیتشان کاسته نمی شود. امیرالمومنین هم مانند مامون خلیفه بود، ولی آیا در روح علی

امروز باریک بینان جهان به این نکته توجه دارند که بزرگترین بحرانی که الان بر جامعه بشریت خصوصا بر جامعه های به اصطلاح پیشرفته و صنعتی حکومت می کند بحران معنوی است نه مثلا بحران سیاسی یا بحران اقتصادی. البته در جهان کانونهای بحران سیاسی وجود دارد مثل جریان اعراب

قرآن کریم در سوره زخرف آیه ۸۶ می فرماید که «و لا یملک الذین یدعون من دونه الشفاعه؛ آن غیر خداها که اینها آنها را می خوانند اختیار شفاعت را ندارند». «و لا یملک» یعنی مالک شفاعت نیستند چون اختیاردار شفاعت نیستند. «الا من شهد بالحق و هم یعلمون» مگر

تلاش برای رسیدن به اخلاق الهی و پای بندی به فضائل اخلاقی از وظایف بسیار مهم هر مؤمن است. تکمیل مکارم اخلاق و هدایت انسان ها به سوی بزرگواری های اخلاقی و زمینه سازی برای حاکمیت اخلاق نیکوی اسلامی از اهداف مهم رسالت پیامبر گرامی اسلام است. بسیاری از مشکلات

ملک یعنی سلطه و اقتدار. انواع قدرتها، نیروها، تواناییها در عالم‏ وجود دارد، و بلکه غیرمتناهی. و شک ندارد که هر موجودی در حد خودش و به اندازه ظرفیت خودش از یک قدرت و توانایی و اقتداری و از یک حدی‏ از سلطه برخوردار است. اگر ما یک مورچه را

سؤال مطرح شده که ، معصوم یعنی چه؟ آیا این، ساخته منطق ما شیعه است یا مبانی دارد و ما پرورشش داده و بهترش کرده ایم؟ اصولا آیا به کسی معصوم می گوئیم که گناه نکند یا کسی که علاوه بر گناه، اشتباه هم نکند. مرحوم میرزا ابوالحسن خان فروغی

سخن قرآن کریم در مورد اینکه عمل چه کسی مقبول است و عمل چه کسی مقبول‏ نیست ، این است که آن کسی که برای دنیا تلاش می‏کند حتما هدفی دارد ، اگر شهرت و معروفیت است ، محبوبیت است ، پیشرفت کشورش است ، بلند شدن آوازه هم نژادان

امروز دیگر اندیشمندی یافت نمی شود که نیاز انسان را به نوعی ایمان، حتی ایمان غیرمذهبی که به هر حال امری ماوراء علم است انکار کند. برتراند راسل با آنکه گرایشهای مادی دارد اعتراف می کند که: کاری که منظور آن فقط درآمد باشد، نتیجه مفیدی بار نخواهد آورد برای

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است در یک چیز است: یاد حق و غیر او را از یاد بردن. قرآن کریم در یک جا به اثر تربیتی و جنبه تقویتی روحی عبادت اشاره می کند و می گوید: «ان الصلاه تنهی عن الفحشاء و المنکر؛

در قرآن کریم بعضی کلمات و جمله ها زیاد مکرر شده به طوری که آن کلمات و آن جمله ها با آن ترکیب مخصوص زبانزد عموم و معروف شده، از جمله کلمات و ترکیباتی که مکرر ذکر شده ” ایمان و عمل صالح ” است که با ترکیب «الذین امنوا

در آیه هفتم سوره حدید خطاب به مؤمنین آمده: «امنوا بالله و رسوله؛ ای مؤمنین ایمان به خدا و رسول بیاورید». گفتیم این سؤال قهرا به وجود می آید که ایمان اهل ایمان که تحصیل حاصل است! فرض این است که مخاطب خود اهل ایمان هستند، چگونه به اهل ایمان

شرک عملی (شرک در پرستش) خود مراتب دارد. بالاترین مراتبش که سبب خروج از حوزه اسلام است، همان است که شرک جلی خوانده می شود اما انواع شرک خفی وجود دارد که اسلام در برنامه توحید عملی با آنها سخت مبارزه می کند بنابراین شرک دو گونه است: یکی جلی

از آیه ۲۲ تا آیه ۳۵ سوره معارج که با جمله «الا المصلین* الذین هم علی صلاتهم دائمون» شروع می شد و به جمله «اولئک فی جنات مکرمون» ختم می شد برخی ویژگیهای مومنین واقعی ذکر شده است. در این آیات با توجه به آیه ای که پایان این آیات

وقتیکه فرعون و لشکریانش بدنبال حضرت موسی علیه السلام و پیروانش حرکت میکردند که آنها را دریابند و همه را از دم تیغ کین بگذرانند، حضرت موسی به کنار رود نیل رسید، راه فرار هم نداشتند؛ زیرا از اطراف لشکریان او را احاطه کرده بودند، فقط به جلو راه داشتند

در قرآن کریم در سوره حجرات آیات ۱۴ و ۱۵ می خوانیم : عرب های بادیه نشین گفتند: ایمان آورده ایم. بگو شما ایمان نیاورده اید. ولی بگویید اسلام آورده اید، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است و اگر از خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه و

آیه ۱۸ سوره حشر خطاب به مؤمنین است: «یاایها الذین آمنوا اتقوا الله، ای اهل ایمان تقوای الهی داشته باشید». راجع به کلمه تقوا ما مکرر بحث کرده و نوشته ایم که اگر چه معروف در ترجمه ها این است که تقوا را گاهی به ترس و گاهی به اجتناب

در آیه ۱۰ سوره الرحمن آمده: «فیها فاکهه و النخل ذات الاکمام». کلمه «وضعها» (در آیه «والارض وضعها للانام») یعنی نهاد آن را این اشاره است به آن استفاده‏ای که انسان از نهادگی زمین می‏برد، یعنی زمین برای انسان بساط و فرش و گهواره است که‏ انسان در روی آن

اصلا وحی، خود مدد غیبی است ولی در مقیاس اجتماع بشر. آنجا که دیگر پای علم بشر، پای عقل بشر، پای فعالیت بشر نمی‏رسد، آنجا که دیگر پای‏ حس نمی‏رسد، پای عقل و فکر نمی‏رسد، خداوند به وسیله یک عده به نام‏ پیامبران، بشر را هدایت و راهنمایی می‏کند، از

قرآن در آیه ۶۵ در سوره انفال می فرماید: «یاایها النبی حرض المومنین علی القتال ان یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مائتین و ان یکن منکم مائه یغلبوا الفا من الذین کفروا بانهم قوم لا یفقهون؛ ای پیامبر! مومنان را به جهاد برانگیز. اگر از شما بیست نفر صابر باشند