دسته بندی :عالم

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی ‏جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِین‏ سَیَّمَا خَاتَمِهِم وَ أَفَضَلِهِم مُحَمَّد صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الأطْیَبِینَ الأَنْجَبین ‏سَیَّمَا بَقِیَّهَ اللَّه فِی الْعالَمِین بِهِمْ نَتَوَلَّی‏ وَ مِنْ أَعْدَائِهِم‏ نَتَبَرَّأ إِلَی

مثل لیوان آب عالم عمودی است، افقی نیست. مشکل ما آدم‌ها این است که عالم را افقی می‌بینیم. آب یک لیوان وقتی افقی پاشیده شود، حتی قطره‌ای از آن به سمت ما برنمی گردد، اما اگر آب همین لیوان را به صورت عمودی و رو به بالا پرتاب کنیم، تمامش

قزوینی ـ هاشم (۱۲۷۰ـ ۱۳۳۹ ش) در قزوین به دنیا آمد و مقدمات و بخشی از سطح را، نخست در همان‌جا و سپس در تهران آموخت و عازم نجف شد و سرانجام به مشهد آمد و از محضر اساتیدی همچون آیت‌الله میرزا محمد آقازاده و میرزا مهدی اصفهانی بهره برد

مثل سونا هیچ چیز در این عالم ثابت نیست. تنها چیزی که ثابت است، بی ثباتی است. بی ثباتی همیشه در همه جا بوده و خواهد بود. یعنی همه چیز در حال تغییر است، جز خود تغییر تغییر، تنها چیزی است که تغییر نمی‌کند. اساس عالم بر پایه تغییر و

غروی اصفهانی – مهدی (۱۳۰۳- ۱۳۶۵ق) آیت‌الله میرزا مهدی غروی اصفهانی فرزند میرزا اسماعیل در اصفهان زاده شد. مقدمات را نزد پدر و دیگر علمای اصفهان خواند، در ۱۲ سالگی راهی نجف شد و به توصیه‌ی آقا رحیم ارباب در آن‌جا با آیت‌الله سید اسماعیل صدر مرتبط شد و اصول

کلیددار “طهورا حیدری” حساب از دستش دررفته بود. کارش شده بود شمردن چلّه‌ها۱ برای دل‌خوشی دادن به خودش، اما وسط حساب‌وکتاب کردن‌ها دست برمی‌داشت. دلش به حال خودش می‌سوخت که با این‌همه چلّه، هیچ عنایتی ندیده. گرچه گاهی کشف و شهودی حاصل شده بود و چیزهایی می‌دید که دیگران نمی‌دیدند

امام علی(ع) عین الله و یدالله علامه امینی (ره) (عالم بزرگ معاصر، صاحب کتاب ارزشمند الغدیر) در یکی از سفرها در مجلسی شرکت کرد، یکی از علمای اهل تسنّن به او گفت «شما شیعیان در مورد حضرت علی ـ علیه السّلام ـ غلو و زیاده‌روی می‌کنید، مثلاً او را با

امام علی(ع) عین الله و یدالله علامه امینی (ره) (عالم بزرگ معاصر، صاحب کتاب ارزشمند الغدیر) در یکی از سفرها در مجلسی شرکت کرد، یکی از علمای اهل تسنّن به او گفت «شما شیعیان در مورد حضرت علی ـ علیه السّلام ـ غلو و زیاده‌روی می‌کنید، مثلاً او را با

عالم کامل , محمد بن قارون مى گوید: مـرا نـزد زن مـؤمـنـه و صـالـحه اى دعوت کردند. مى دانستم که از شیعیان و اهل ایمان است که خانواده اش او را به محمود فارسى معروف به ابى بکر تزویج کرده اند, چون او و نزدیکانش را بنى بکر مى گفتند.

فاطمه‏ى زهرا علیهاالسلام از دیدگاه الهى آن چنان مقرب بوده و هست که بدون وجود او جهان خلقت به وجود نمى‏آمد. بنابراین هرچه بوده و هست و خواهد بود به یمن و برکت آن بانوى عزیز هر دو جهان است. چنانچه پیامبر خدا، از پروردگار عالم نقل مى‏کنند: عن النبى

آماده نبرد  پیامبر(ص) در ماه شوال به یارانش اعلام نمود، تا برای جنگ با سپاه کفر آماده شوند، آن شب عبدالله در پوست خود نمی‌‌گنجید. پیامبر (ص) از آنان برای جنگ با کفار یاری خواسته بود و این برای او افتخاری بس عظیم به شمارمی‌رفت. پاسی از شب گذشته در

پیش از پاسخ دهی به پرسش شما توجه به دو نکته ضروری است: نکته اول: در عالم هستی عوالمی وجود دارد (در یک دیدگاه کلی سه عالم مادی، مثال، تجرد) هر یک از این عوالم دارای احکام، قوانین و سنن مختص به خود است، عالم دنیا و عالم آخرت و

نخست باید دانست که در اصطلاح فلسفه، کلام و عرفان، عالم برزخ، عالمی فراتر از عالم دنیاست؛ از این رو، به هر مقدار ما از دل‌بستگی و وابستگی به دنیا و مادیات دور شویم، به عالم مافوق آن، بیشتر دسترسی می‌یابیم.     آیا معنی چشم برزخی این است که کسانی

بله، جسم و بدن به آن دنیا راه می‏یابد ولی چنانکه در پاسخ پرسش قبل گفته شد از آنجا که نظام و سنن قیامت با نظام و سنن عالم مادی متفاوت است بدن دنیوی با تحول و تبدلاتی به عالم قیامت وارد می‏گردد. برای فهم بهتر این موضوع نگاشته ذیل

خداوند در خصوص نحوه حسابرسی در آخرت چنین می فرماید: انا نحن نحی الموتی و نکتب ماقدموا و آثارهم و کل شیء أحصیناه فی امام مبین؛ این ماییم که مردگان را زنده می کنیم و هرچه را از پیش فرستاده اند و آثارشان را می نویسیم، و همه چیز را

شعر سهراب را می خوانم و می رسم به “و خدایی که در این نزدیکی است” کمی تامل می کنم و ادامه می دهم در فکر خود به فرموده حق تعالی هم می اندیشم که می فرماید” من از رگ گردن به شما نزدیکترم” به اطرافم مینگرم و یاد فرموده

در حکمت الهی، این بحث، تحت عنوان  کیفیت صدور موجودات از ذات باری  مطرح می گردد. موضوع بحث این است که: آیا اراده خدا بطور جدا جدا به آفرینش موجودات تعلق می گیرد؟ مثلا اراده می کند و آقای  الف  را می آفریند، اراده دیگری می کند و آقای  ب 

آیا عقل باور می کند که در صد میلیون احتمال، یک احتمال، با وجود حیات تطبیق کند و بقیه احتمالها، نابودی حیات را اقتضا کنند؟ عقل می خندد و سخنی که بگوید تصادف موجب شده که یک احتمال محقق شود، و نود و نه میلیون و نهصد و نود نه

پس مراد از غیبى که در آیه ذکر شده، غیب مطلق است، و جمله لا یعلمها… جمله اى است حالیه که دلالت مى کند بر اینکه مفاتح غیب، از مقوله علم است، البته نه علم متعارف، زیرا ما از کلمه علم صور ذهنیه اى را مى فهمیم که از هر

فرق کتاب مبین با مفاتح غیب : از اینجا معلوم مى شود که: کتاب مبین از یک جهت با مفاتح غیب و خزینه هاى اشیائى که نزد خدا است تفاوت و مغایرت دارد، براى اینکه خداى تعالى آن مفاتح و خزینه ها را اینطور وصف فرموده که داراى اندازه و

ممکن است چیزهاى دیگر نیز در آن عالم ذخیره و نهفته باشد که از جنس موجودات زمانى نباشند، بنا بر این باید گفت خزینه هاى غیب خدا مشتمل بر دو نوع از غیب است: یکى غیب هایى که پا به عرصه شهود هم گذاشته اند، و دیگرى غیب هایى که

خداوند در سوره ملک آیه ۱۳ قرآن می فرماید: «و اسروا قولکم اواجهروا به» سخن خودتان را سری بکنید یا علنی، برای خدا یکسان است. این سر و علن برای بشرها متفاوت است، اگر حرفی را به صورت سری به شما بگویند قهرا از دیگران مخفی می ماند، و اگر

خداوند عالم، عوالمی خلق کرده است که موجودات آن عوالم به دلائل خاص، هر کمالی که می توانند داشته باشند از همان اول دارند و به عبارت دیگر هیچگونه استعداد و قوه ای در آنها وجود ندارد بلکه همه به فعلیت رسیده اند یعنی از اولی که آفریده شده اند

دو طرف پایین یک گنبد را ببین! ببین چقدر از هم دورند و فاصله دارند اما همین که بالا رفته و به راس گنبد نزدیک میشوند به یکدیگر نیز نزدیک تر میشوند. خداوند راس عالم است.آدم هایی که به او نزدیک میشوند به یکدیگر نیز نزدیک میشوند و هر چه

ببینید در سوره نوح آیات ۱۰ تا ۱۳ قرآن، نوح چه می گوید: «استغفروا ربکم» استغفار کنید، از راه غلطتان برگردید، مایوس هم نشوید، نگویید کار ما از این حرفها گذشته، نه، رحمت خدا بیش از این حرفهاست، خدا آمرزنده و با گذشت است. همین قدر انسان به درگاه الهی

هر فردی از افراد بشر، درک می کند که خودش آورنده خود نیست و پدید آورنده دگر، آن هم نیست و نیز درک می کند که این موجودات عالم هیچکدام پدید آورنده وی نیستند. پس پدید آورنده وی، کسی است که مانند خودش نباشد. پدید آورنده وی کسی است که

دانشوران به حسب فطرت خود می دانند که پدیده های جهان تابع قوانین طبیعی است و تابع تصادف نمی باشد زیرا اگر پدیده ای را تحت آزمایش قرار دادند حکم می کنند همه امثال آن پدیده نیز همان حکم را دارند و اجزاء آنها همگی یکی است ولی اگر پیدایش

اگر پیدایش جهان، نتیجه تصادف بود، هرج و مرج تکوینی بر آن حکومت می کرد. در نتیجه، علمی از علوم وجود نداشت و فلسفه مفقودالاثر می شد. چون پیدایش علم و فلسفه، در اثر وجود قوانین کلی و قواعد جاریه در طبایع می باشد. دانشمندی می گوید: احتمال پیدایش زندگی

آیا زیبائی در طبیعت، وجود دارد؟ آری. جهان پر است از زیبائیها. آیا این زیبائیهائی که ما آن را زیبائیهای طبیعتش می نامیم خود به خود پیدا شده است؟ آیا طراحی نداشته؟ مهندسی نقشه آنها را ترسیم نکرده است؟ عقل می گوید: زیبائی نمی تواند طبیعی باشد و خودبخود پیدا

آیا می توان موجودی را تصور کرد که برتر و کاملتر از آن، موجودی نباشد؟ آری. به گواهی وجدان: شما معنی این پرسش را دانستید. به گواهی برهان: که صحت این پرسش باشد. اکنون می گوئیم: چنین موجودی، در خارج از تصور ما موجود است زیرا اگر موجود نباشد موجوداتی