دسته بندی :عریضه نویسی

رنسانس؛ و احکام و آداب دینى!  متأسفانه مسأله عریضه نویسى که از جمله روش‏هاى خاصّ توسل و ایجاد ارتباط با فیض الهى است، همانند خیلى از برنامه‏هاى دیگر دینى، تحت تأثیر شرایط نامناسب تمدّن جدید و دست آوردهاى آن ویا دیدگاه‏هاى غلطى که در نتیجه سیطره تفکر دین ستیزانه و

۱ – توجه به این نکته نیز لازم است که اگر کسى تمام آداب و شرایط توسّل را در موقع نگارش عریضه به جاى آورد امّا به حسب ظاهر در خواستش بر آورده نشد نباید تصور کند که درخواست او ردّ شده است، چه بسا خداوند دوست دارد بنده‏اش باز

وجود مبارک او، دنیا باقى و برقرار، و مخلوقات عالَم از روزى برخوردارند. همینطور در سایه وجود اوست که نظم و انسجام زمین وآسمان پاحفظ مى‏شود».  با در نظر گرفتن مطالب گذشته و تأمل در مضمون آیاتى همانند:   ۱ – یا أیها الذین آمنوا اتّقوا اللّه وابتغوا إلیه الوسیله  ۱

حکایت ابو عثمان سعید بن بندقى   فردى به نام ابوالمفضل مى‏گوید: در سال (۳۲۳ه’.ق) در شهر نصیبین [۵] در مجلس ابووائل داودبن حمدان حکایت عریضه‏نویسى ابوالعباس‏بن کشمرد را براى دیگران تعریف مى‏کردم، در آن مجلس فردى بود که او را ابوعثمان سعید بندقى شاعر مى‏نامیدند، وقتى من حکایت ابوالعباس را

نامه‏اى به «موعود»     مهدى رمضانى متین – قم  مدّتهاست که منتظرِ آمدنت هستیم. مى‏بینى چقدر انتظار مى‏کشیم! امّا تو در بینِ ما نیستى! امّا نه مادر مى‏گوید: آقا در بینِ ما هست و این ما هستیم که نمى‏توانیم ایشان را درک کنیم، چون ما بنده‏هاى گنهکارى هستیم. اصلاً

 آیت اللّه قزوینى فرمودند:  یک وقتى در استرالیا بودیم و دوستى داشتیم به نام آقاى سید قاسم جمعه که وى نیز جهت معالجه فرزندش به آنجا آمده بود ودر یکى از بیمارستان‏هاى بسیار مجهّز و معروف شهر سیدنى او را بسترى کرده بود. یک روز سراسیمه وبسیار مضطرب به محل

از باطل و سِره از ناسره در دام اوهام و پندارهاى نادرست گرفتار شده و هر روز بیش از پیش از مسیر صحیح رشد و تکامل مادى و معنوى فاصله مى‏گیرند.  اگر چه همه نوع خرافات و پیرایه‏هاى زائد، ضررهایى در پى دارند، و جلو هر گونه پیشرفت و بویژه