دسته بندی :مراتب توحید

هـمانطور که‌ سـابقاً هم اشاره شد بدن هر انسانی به طور متوسط مرکب از ده ملیون ملیارد موجود زنده بنام «سلول‌» است که از اتـحاد و پیوستن آنها به یکدیگر یک بدن کامل با تمام‌ تشکیلاتش به وجود‌ می آید. اکنون این سـؤال‌ پیش‌ می آید که ایـن همه مـوجودات

می پرسید چرا اینقدر عجله داریم؟ برای اینکه می خواهیم زودتر مطالعات خود را درباره انسان (آن هم به اختصار)تمام کرده سپس اگر‌ بتوانیم‌، سری هم به آسمانها زده‌ و علائم و آثار نظم خیره ‌کننده عالم هـستی را در آنـجا نیز تماشا کنیم و به زمین برگردیم‌. آن وقت

بسیاری از تشنگان اسرار هستی‌ میل‌ دارنـد‌ حـقیقت تـوحید را در اعماق آسمانها جستجو کنند، آن‌جا که از نظرانداز ما بیرون است‌ و بیشتر باید با بال ‌و پر فـکر و بوسیله محاسبات علمی آن را سیر کرد، البته‌ از جهتی حق دارند‌، خدا‌ را در همه ‌جا باید جـست

امام صادق (علیه السلام( ) در مجلسی که صحبت از قدرت و شوکت بنی عباس و فقر و بد حالی شیعه می‌شد) فرمود: من در روزی که ابو جعفر منصور دوانیقی با موکب سلطنتی خود حرکت می‌کرد با او بودم او بر اسبی سوار بود که جمعی از خدم و

پرسش: نظر قرآن درباره الوهیت مسیح که به صورت تثلیث مطرح گردیده است چیست؟ و بر بطلان آن چگونه استدلال کرده است؟ پاسخ: قرآن در این باره دو برهان روشن و همگانی دارد که ما به توضیح می‌پردازیم.  ۱. خدا می‌تواند مسیح را نابود کند. ۲. مسیح مانند دیگر انسانها

توحید، یعنی یگانه دانستن خدا، یکی از مهم‌ترین محورهای تبلیغ و تعلیم پیامبران الهی بوده است، قرآن کریم آنجا که برنامه تبلیغی پیامبرانی چون نوح، هود، صالح و شعیب را بازگو می‌کند یادآور می‌شود که نخستین پیام آنان به امت‌های خود این بود که «اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ

با توجه به حوزه هاى اصلى عدالت خداوند, مى توان عدل الهى را به اقسام کلى زیر تقسیم کرد: ۱ـ عدل تکوینى: خداوند به هر موجودى به اندازه شایستگى هاى او از مواهب و نعمتهاى عطا مى کند و هیچ استعداد و قابلیتى را, در این حوزه, بى پاسخ و

مقدمه : آیا تقدیر الهى در مورد بندگانش قابل تغییر است‏ یا نه ؟ ما مسلمان ها به بداء عقیده داریم بداء یعنى تغییر پیدا کردن تقدیر الهى تقدیر الهى درباره انسان بر دو نوع است : ۱ . تقدیر محتوم و قطعى که به هیچ وجه قابل تغییر نیست.

الف . موزون بودن : اگر مجموعه ای را در نظر بگیریم که در آن ، اجزاء و ابعاض مختلفی بکار رفته است و هدف خاصی از آن منظور است ، باید شرائط معینی در آن از حیث مقدار لازم هر جزء و از لحاظ کیفیت ارتباط اجزاء با یکدیگر

نگاهی به حدیث سلسلـه الذهب امام رضا (ع) در حدیث معروف «سلسله الذهب» به واسطه پدران خود از پیامبر خدا و آن حضرت نیز از جبرئیل(ع) نقل می‏کند که خداوند تعالی فرمود: «لا إله إلاّ الله حصنی فمن دخل حصنی أمن [من] عذابی؛ «لا إله إلاّ الله» (توحید) قلعه استوار

از متون دینی این چنین استفاده می‌شود که مقام امامت رفیع‌تر از مقام نبوّت و رسالت است و جز اندکی از بندگان مخلص خدا، همچون انبیای اولوالعزم و امامان دوازده‌گانه(ع) کسی بدان راه نمی‌یابد. امام صادق(ع) می‌فرمایند: «… آن پیامبری که در خوابش [حقایق را] می‌بیند و صدا[ی خاص] را

         پیامبران الهى ـ و از همه برتر پیامبر اسلام (ص) ـ داراى مقام شفاعتند و براى گروه خاصى از گنهکاران نزد خداوند شفاعت مى‏کنند، ولى آن هم به اذن و اجازه پروردگار است: «ما من شفیع الا من بعد اذنه»، هیچ شفاعت کننده‏اى نیست مگر بعد از اذن و

 دعوت پیامبر گرامى اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) ویژگیهایى دارد، که مهمترین آنها عبارتند از: ۱-دعوت و آیین پیامبر اسلام جهانى است و به قوم و منطقه خاصى اختصاص ندارد، چنانکه مى فرماید:(وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاّکافّهً لِلنّاسِ بَشِیراً وَ نَذِیراً) (سباء/۲۸): ما تو را، بشارت دهنده و ترساننده، براى

حکمت الهی اقتضا دارد پیامبرانی از سوی خداوند برای هدایت مردم برانگیخته شوند تا از این رهگذر، زمینه لازم برای راهیابی انسانها به کمال و سعادت حقیقی خویش فراهم آید. حال این پرسش مطرح می شود که آیا اساساً راهی برای شناخت پیامبران حقیقی وجود دارد و اگر چنین است،

         سوال:اصل علیت ومعلولیت، و این که هر موجود امکانى بدون علت موجود نمى گردد یک قانون عقلى قطعى و فراگیر است و به هیچ وجه قابل تخصیص نیست اکنون سؤال مى شود آیا معجزه پدیده اى بدون علت است یا نه؟ و در صورت دوم علت آن چیست؟ پاسخ:

  در قرآن کریم از کلمه‌ی‌ “معجزه” استفاده نشده و به جای آن کلمه “آیه” بکار رفته است و آیات اعجازی پیام آوران الهی، برخی ابتدائاً و همراه وحی و رسالت به آنان داده شده و گاهی به درخواست مردم. گاهی نیز برای خاتمه بخشیدن به درگیری مردم با پیامبران

  اشاره یکی از مباحث مهم در باب وحی، ضرورت عقلی آن است . علمای شیعه معتقدند که انسان همواره به احکام و معارف وحیانی نیازمند است. جماعتی از معتزله بر این باورند که وحی عقلاً ضرورت ندارد. از جمله اشاعره چون حُسن و قبح عقلی را قبول ندارند، برای

  روایات فراوانى پیرامون مساله وحى در منابع اسلامى وارد شده که گوشه‏هایى از این ارتباط اسرار آمیز پیامبران را با مبدء وحى روشن مى‏سازد: ۱- از بعضى از روایات استفاده مى‏شود هنگامى که وحى بر پیامبر ص از طریق فرشته نازل مى‏شد حال پیامبر عادى بود، اما هنگامى که

  و به اصطلاح‏ منظور نهایی از ارسال رسل و انزال کتب چیست؟ آخرین سخن پیامبران کدام‏ است؟ ممکن است گفته شود هدف اصلی، هدایت مردم، سعادت مردم، نجات‏ مردم، خیر و صلاح و فلاح مردم است. شک نیست که پیامبران برای هدایت مردم به راه راست و برای سعادت

  واژه «امی» یکی از القاب پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ است که در دو آیه از قرآن کریم آمده است.[۱] حرف «ی» در این کلمه به معنای نسبت است، مانند حرف «ی» در کلمه «عربی»، «فارسی»، «ایرانی»، و نظایر آن؛ اما در این که «امی»

  پیامبران اولوالعزم قرآن کریم برخی از پیامبران را اولوالعزم نامیده است ولی نام آن‎ها را نبرده است، چنان که خطاب به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ می‎فرماید: «فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوالْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ».[۱] بسان پیامبران اولوالعزم صابر باش. واژه «عزم» در لغت به معنای اراده و تصمیم

  معجزه با کار پیامبران خدا است. پیامبران خدا هرجا که لازم باشد، به اذن خداوند، کارهاى خارق‏العاده‏اى انجام مى‏دهند تا از رهگذر آن، حقانیت‏خود را بر مردمى که در ارتباط آنها با غیب شک و تردید دارند، به اثبات رسانند، اما مسائل مربوط به مبدا و معاد، از طریق

  انذار مصدر باب افعال از باب «نَذِرَ یَنْذَرُ» و به معناى آگاه شدن به امرى، از آن پرهیز کردن و خود را براى آن آماده ساختن اشتقاق یافته است.[۱] لغت‌شناسان و مفسران معناى انذار را با تعابیرى گوناگون ذکر کرده‌اند؛ مانند توجّه و آگاهى دادن به آینده‌اى ترسناک[۲]، آگاه

  اشاره آیا در تورات و انجیل موجود، به پیامبر اسلام(ص) بشارت داده شده است؟ موضع قرآن در این‏باره چیست؟ نویسنده این مقاله بر آن است که آنچه در قرآن آمده، این است که تورات و انجیل موجود آمدن پیامبر اسلام را با صفات ـ و نه با نام ـ

  مقدمه در حوزه مسائل اعتقادى، مبحث راهنماشناسى از اهمیتى ویژه و جایگاهى والا برخوردار است. از فروع مبحث راهنماشناسى، بحث طرق اثبات نبوت خاصه یا راه‏هاى تشخیص مصادیق راستین پیامبرى از مدعیان دروغین است. پس از قبول لزوم نبوت و ارسال رسل از سوى خدا براى هدایت‏بشر، از جمله

  از جمله آیاتی که اثبات عصمت برای انبیاء می کند، آیاتی است که آنها را از مخلصین دانسته است زیرا به گواه آیات دیگر، شیطان قدرت نفوذ بر مخلصین را ندارد تا آنها را به سوی گناه و معصیت فراخواند بنابراین از آنجایی که ریشه هرگونه گناهی القائات شیطانی

  کلمه «اولوا» به معناى صاحبان و دارندگان[۴۳] و «عزم» به معناى آهنگ و اراده کارى کردن[۴۴]، تصمیم گرفتن قطعى و به دور از شک و تردید بر انجام کارى[۴۵]، قاطعیت و جدیت داشتن[۴۶] و صبر و استوارى داشتن در قصد انجام کار[۴۷] آمده است، بنابراین، اولوا العزم کسانى هستند

  پیامبران و فرستادگان، کسانى هستند که خداوند آنان را از میان افراد بشر برگزیده است. آنان حاملان رسالت او براى بندگانش بوده و گروندگان به خدا و نیک کرداران را به پاداش نیکو در دنیا و آخرت مژده مى‏دهند و کافران و بدکاران را از کیفر و عذاب سخت

 مقدمه معرفت خدا و شناخت خالق هستی، سنگ زیربنای دیانت است و مادام که عطش خداخواهی و حق‌جویی در انسان‌ها وجود داشته باشد، سخن گفتن از آفریننده آفرینش، تازه و روح‌بخش است. وابستگی همیشگی آفریدگان در وجود و بقا به خالق خویش، نه تنها انکارناشدنی است، بلکه گستره آن در

اقسام توحید کدام اند؟قرآن کریم در بیان مقاصد مفاهیم و رسالت خود، روش و اسلوب واضحی دارد و آن این است که بعضی از آیاتش، بعضی دیگر را تفسیر می کند. به این معنا که آیه ای در جایی معین و ضمن سیاق خاصی آمده، پس از آن آیه ای