دسته بندی :مومن

در روایت است در «عیون أخبار الرضا» از حضرت امام عسگری علیه السلام و آن حضرت از پدران خود از امام صادق علیه السلام روایت می کند که قبض روح برای کفار مانند گزیدن افعی ها، و نیش زدن عقرب هاست یا از آن شدیدتر. به حضرت صادق علیه السلام

مردن را قرآن مجید به حق تعبیر نموده است، یعنی یک واقعیت است نه یک حادثه تخیلی و موضوع توهمی. وَ جَآءَتْ سَکْرَهُ الْمَوْتِ بِالْحَق ذَ الِکَ مَا کُنتَ مِنْهُ تَحِیدُ؛ و آمد سکرات مرگ به حق، و این همان امری است که تو از آن دوری می جستی (ق/۱۹).

دوستی داشتم از اهل شیراز بنام حاج مؤمن که قریب پانزده سال است به رحمت ایزدی واصل شده است. بسیار مرد صافی ضمیر و روشن دل و با ایمان و تقوی بود، و این حقیر با او عقد اخوت بسته بودم و از دعاهای او و استشفاع از او امیدها

حضرت امیرالمومنین علیه السلام در خطبه های خود، در نشست ها و جلسه ها، در سر و علن مردم را بیدار باش میدهد: ای مردم! این روزگار دراز، این ساعات دهر، این طلوع ها و غروب ها، برای شما فقط همین چند لحظه زندگی است؛ اگر در این لحظات کاری

در کتاب «معانی الاخبار» مرحوم صدوق روایت می کند: امام کاظم (ع) برای عیادت مردی که در سکرات مرگ غوطه ور شده و دیگر قادر بر پاسخ کسانیکه با او تکلم می کردند نبود، وارد شدند. اطرافیان به آنحضرت عرض کردند: یابن رسول الله! دوست داریم کیفیت مرگ و کیفیت

در کتاب محاسن از ابوحمزه میگوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که میفرمود خداوند تبارک و تعالی میفرماید: من تردد و درنگ در کاری که من بجا آورنده آن بودم نکردم مانند تردد و درنگی که درباره مؤمن نمودم؛ چون من زیارت و دیدار او را دوست دارم و

در کتاب «معانی الاخبار» روایت می کند از محمد بن قاسم مفسر از حضرت امام عسگری علیه السلام که آن حضرت فرمود: پدرم حضرت امام هادی علیه السلام به عیادت یکی از اصحابش که در بستر مرض افتاده بود تشریف آورد، دید آن مرد گریه می کند و از ترس

اگر به مؤمن که ربط با خدای خود پیدا کرده و در اثر تهذیب نفس و تزکیه اخلاق به مدینه فاضله رسیده، و از ظاهر عالم غرور به باطن دار خلود هجرت کرده، و با موجودات عالم تجرد و معنی به علت عبودیت خدا مربوط گشته، و در اطاعت فرمان

خداوند عزوجل خطاب به یهود می کند: قُلْ إِن کَانَتْ لَکُمُ الدارُ ا لاْخِرَهُ عِندَاللَهِ خَالِصَهً من دُونِ الناسِ فَتَمَنوُا الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَـادِقِینَ * وَ لَن یَتَمَنوْهُ أَبَدَا بِمَا قَدمَتْ أَیْدِیهِمْ وَ اللَهُ عَلِیمُ بِالظـ’لِمِینَ ؛ ای پیغمبر! به قوم یهود (که مدعی هستند افراد مقرب در نزد خدا

بهشت برزخی بهشت خُلد نیست چون در بهشت خلد، خلود است و کسی که در آن برود دیگر بیرون نمی آید؛ همانطور که قریباً درباره بهشت آدم گذشت که اگر بهشت خلد بود دیگر او را بیرون نمیکردند. درباره بهشت عدن آمده است که بهشت برزخی است، چون در آنجا

در قیامت ملکات اخلاقی مؤمنان و کفار ظهور و بروز می کند اما چگونه در قیامت که عالم حق و حقیقت و نور است صفات ظلمانی کفار بروز می کند. این موضوع با این مقدمه کوتاه مطلب روشن میشود، و آن اینکه آن عالم با آنکه عالم نور است ولی

پرسش. چرا در قنوت نماز شب به دعا برای چهل مؤمن توصیه شده است ولی به دعا برای زن مؤمنه سفارش نشده است؟ پاسخ: ذکر کلمه «مؤمن» از باب غلبه است؛ چنان‏که در عرب مراد از «شَمْسَیْن» خورشید و ماه و مراد از «والِدَیْن» پدر و مادر است. بنابراین می‏توان

پرسش. آیا دعا کردن در قنوت نماز شب، تنها در مورد چهل مرد مؤمن سفارش شده است؟ پاسخ: دعا کردن برای مؤمن در نماز شب ـ که در مفاتیح الجنان نیز سفارش شده است ـ به معنای دعا کردن برای چهل مؤمن مرد نیست بلکه منحصر در چهل تن نیز

ستم نکردن مسلمان به مسلمان     المُسلمُ أخُو المُسلِم، لا یَظلِمُهُ ولا یَشتُمُهُ.(۶/۲۵۴۴؛ کنزالعمال: ۷۴۵)     مسلمان، برادر مسلمان است. به او ستم نمی‏کند و ناسزایش نمی‏گوید.   مسلمان، برادر مسلمان     المُسلمُ أخُو المُسلمِ، لا یَخُونُهُ ولا یَکذِبُهُ ولا یَخذُلُهُ.(۶/۲۵۴۴؛ کنزالعمال: ۷۴۷)     مسلمان، برادر مسلمان است، به او

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : ستایش غیرت     انّ الغَیرَهَ مِن الایمانِ.(۹/۴۴۸۰؛ الفقیه: ۳/۴۴۴)     براستی که غیرت جزو ایمان است.  غیور بودن خداوند     انّ اللَّهَ تعالی یَغارُ وانّ المؤمنَ یَغارُ، وغَیرَهُ اللَّهِ أن یَأتِیَ المؤمنُ ما حَرَّمَ اللَّهُ علَیهِ. (۹/۹۴۴۸۰؛ کنزالعمال: ۷۰۷۰)  

همراهی عمل انسان تا قیامت     یَتبَعُ المَیِّتَ ثَلاثَهٌ: أهلُه و مالُهُ وعَمَلُهُ، فیَرجِعُ اثنانِ ویَبقی واحِدٌ؛ یَرجِعُ أهلُهُ و مالُه و یَبقی عَمَلُهُ.(۹/۴۰۵۸؛ کنزالعمال: ۴۲۷۶)     سه چیز، شخص مرده را همراهی می‏کنند: خانواده ‏اش، دارایی ‏اش و عملش. دو تای آنها برمی‏گردند و یکی باقی می‏ماند: خانواده و

شتابزدگی پرهیز از شتابزدگی     انَّما أهلَکَ النّاسَ العَجَلَهُ، ولَو أنَّ النّاسَ تَثَبَّتوا لَم یَهلِکْ أحَدٌ. (۷/۳۴۸۴؛ المحاسن: ۱/۳۴۰) در حقیقت، مردم را شتابزدگی به هلاکت افکنده است. اگر مردم آرام و از شتابزدگی به دور بودند، هیچ کس هلاک نمی‏شد.  شتابزدگی، صفت شیطان     الأناهُ مِنَ اللَّهِ، والعَجَلَهُ مِنَ

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : زیان‏کاری   زیانکاران     الخاسِرُ مَن غَفَلَ عَن اصْلاحِ المَعَادِ.(۳/۱۳۹۸؛ تنبیه الخواطر: ۲/۱۱۸)     زیانکار کسی است که از آباد کردن آخرت غافل ماند.   صرف عمر در طلب دنیا، زیانکاری بزرگ     المُنْفِقُ عُمرَهُ فی طَلَبِ الدُّنیا خاسِرُ

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :  دعا، مغز عبادت     الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَهِ، ولا یَهلِکُ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ.(۴/۱۶۴۴؛ بحار: ۹۳/۳۰۰)     دعا، مغز (و عصاره) عبادت است و هیچ کس با دعا کردن هلاک نمی‏شود. سلاح مؤمن     الدُّعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ وَعَمودُ الدّینِ وَنورُ السَّماواتِ

خداترسی و بلندپایگی نزد خدا     أعْلی النّاسِ مَنزِلَهً عِندَ اللَّهِ أخوَفُهُم مِنهُ.(۴/۱۵۶۴؛ بحار: ۷۷/۱۸۰)     بلند پایه ‏ترین مردم نزد خدا، خداترس‏ ترین آنهاست. خداترسی، عامل نجات     ثَلاثٌ مُنْجِیاتٌ… خَوفُ اللَّهِ فی السِّرِّ کأنّکَ تَراهُ، فانْ لَم تَکُن تَراهُ فانّهُ یرَاکَ. (۴/۱۵۶۶؛ بحار: ۷۰/۷) سه چیز نجات‏بخش است:

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :  سود رسانی به مؤمن     خَصلَتانِ لیسَ فَوقَهُما مِنَ البِرِّ شَی‏ءٌ: الایمانُ بِاللَّه والنَّفعُ لِعبادِ اللَّهِ، وخَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما مِنَ الشَّرِّ شَی‏ءٌ: الشِّرکُ بِاللَّهِ والضُّرُّ لِعِبادِ اللَّهِ.    (۶/۲۶۹۶؛ بحار: ۷۷/۱۳۷/۷۷) دو کار است که هیچ خوبی بالاتر از آن

 خون[ریزی]، اولین عنوان داوری در قیامت     أوَّلُ ما یُقضی بینَ الناسِ یَومَ القِیامَهِ فی الدِّماءِ.(۱۰/۴۷۶۶؛ کنزالعمال: ۳۹۸۸۷)     در روز قیامت نخستین چیزی که درباره آن میان مردم داوری می شود، خون است. ارزش خون انسان در نزد خداوند لَزَوالُ الدنیا جَمیعاً أهوَنُ علَی‏اللَّهِ مِن دَمٍ سُفِکَ بغیرِ حَقٍّ. 

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :  جهاد با دست و زبان     لَمّا سُئلَ عنِ الشُّعَراءِ قال: انّ المُؤمِنَ مُجاهِدٌ بِسَیفِهِ ولِسانِهِ، والذی نَفسی بیدِهِ لَکأنّما یَنضِحُونَهم بِالنَّبلِ.(۶/۲۷۶۴؛ نورالثقلین: ۴/۷۰)     پیامبر خدا صلی الله علیه وآله در پاسخ به سؤال از شاعران فرمود: همانا

تهمت  سزای تهمت به مؤمن     مَن بَهَتَ مؤمناً أو مؤمنهً أو قالَ فیهِ ما لیسَ فیهِ أقامَهُ اللَّهُ تعالی یومَ القیامهِ علی تَلٍّ مِن نارٍ حتّی یَخرُجَ مِمّا قالَهُ فیهِ.(۲/۵۹۲؛ بحار: ۷۵/۱۹)     هر کس به مرد یا زن مؤمن بهتان زند یا درباره او چیزی بگوید که از

 توکل به خدا، راه کسب تقوا     مَن أحَبَّ أن یَکونَ أتقَی النّاسِ فلْیَتَوکَّلْ علَی اللَّهِ(۱۴/۷۰۳۸؛ معانی الاخبار: ۱۹۶)     هر که دوست دارد با تقواترین مردم باشد، باید به خدا توکّل کند. توکل بر خدا، نیروبخش انسان مؤمن     مَن أحَبَّ أن یَکونَ أقوَی النّاسِ فلْیَتَوکَّلْ علَی اللَّهِ تعالی.  

بی بلا، منفور خدا     انَّ اللَّهَ یُبغِضُ العِفْرِیَهَ النِّفْرِیَهَ الّذی لَم یُرْزَأْ فی جِسمِهِ ولامالِهِ.    (۲/۵۷۲؛ بحار: ۸۱/۱۷۴) خداوند انسان شیطان صفتی را که بلای جسمی و مالی نمی‏بیند دشمن دارد.  پرورش مؤمن با بلاء     انَّ اللَّهَ لَیُغذّی عَبدَهُ المؤمنَ بالبلاءِ کما تُغذِّی الوالِدَهُ ولَدَها باللَّبَنِ.  (۲/۵۷۴؛ بحار:

 ترجیح پیامبر بر خود     لا یُؤمنُ عَبدٌ حتّی أکونَ أحَبَّ الَیهِ مِن نَفْسِهِ، وتَکونَ عِتْرَتی الَیهِ أعَزَّ مِن عِتْرَتِهِ، ویکونَ أهْلی أحَبَّ الَیهِ مِن أهْلِهِ، وتکونَ ذاتی أحَبَّ الَیهِ مِن ذاتِهِ.(۲/۹۷۲؛ علل الشرایع: ۱۴۰)     هیچ بنده‏ای ایمان ندارد مگر آن‏که مرا از خودش بیشتر دوست بدارد و خاندان

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :  آزار رساندن به مؤمن     مَن آذی مُؤمناً فَقَدْ آذانی.(۱/۱۱۸؛ بحار: ۶۷/۷۲)     هر که مؤمنی را بیازارد، بی گمان مرا آزرده است. نگاه ترسناک به مؤمن     مَن نَظَرَ الی مؤمنٍ نظرهً یُخیفُهُ بها أخافَهُ اللَّهُ تعالی یومَ

یکى از مسائلى که در زمان شارع اسلام نبوده و اخیرا پیدا شده تامین (بیمه ) است . مساله ۱ – بیمه عقدى است که بین بیمه شونده و بیمه کننده واقع مى شود، بدین قرار که مؤمن (بیمه کننده ) ملتزم مى شود خسارت معینى از بیمه شونده را

ممکن است این سئوال مطرح شود که  ما از کجا به ایمان کسی آگاهی پیدا کنیم در حالی که سابقه ی اشنایی با او را نداشته ایم ؟ در پاسخ باید گفت : بله ! ما هم ادعا نداریم که یک روزه می توان به اعتقادهای باطنی اشخاص پی برد