دسته بندی :کتاب خلاقیت ها

نارنجک کشی بچه‌ها موقع عقب‌نشینی اهرم نارنجک را با کش بسته و بعد ضامن آن را می‌کشیدند و آن را در ماشین یا سنگرهای اصلی یا اجتماعی می‌گذاشتند. بعد از چند روز این کشها که عمدتاً مستعمل بودند پوسیده و پاره می شد و نارنجک یکبار دیگر منفجر می‌شد. شیوه‌ی

نارنجک‌انداز در پایگاه حسن نوران، هر شب کردهای ضد انقلاب به ما حمله می‌کردند. تصمیم گرفتم دستگاهی بسازم که نارنجک دستی را با فاصله بیش از صدمتر پرتاب کند. این کار را با یک لوله خمپاره ۶۰، یک فشنک دوشکا و یک قطعه سیم مفتول انجام می‌دادیم و با این

ورزش باستانی در منطقه در جبهه برای ساخت میل زورخانه در داخل پوکه خالی توپ ۱۰۶، میله‌ای قرار می‌دادند و اطراف آن را گچ و خاک می ریختند که بعد از خشک شدن بتوان از آن بهره‌برداری کرد. تخته شنایشان از جنس چوب جعبه‌های مهمات بود. کباده را از پلیت

هدایت بیل مکانیکی در عملیات والفجر۸ روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریزهای کوچکی به عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد و این کار با توجه به حجم آتش کار سختی بود. یکی از بچه‌های جهاد برای در امان ماندن از ترکش‌ها کار جالبی کرد. حوالی صبح،

یک شلیک- دو انفجار همسنگران، سرپوش جلوی گلوله آرپی‌جی را بازکرده و یک عدد نارنجک که ضامن آن را کشیده و با نخ یا کش یا چسب دور آن را پیچیده بودند در دهانه آرپی‌جی قرار دادند. دوباره دهانه را بسته و سپس شلیک کردند. پس از انفجار دو صدا

نقل و انتقال یکی از فرماندهان در قصر شیرین با خبر شده بود که دشمن قصد عملیات دارد و نیروی زیادی هم برای مقابله با آن‌ها در خط نبود. از ترفند خاصی استفاده کرد، به این صورت که تعدادی ماشین را با چراغ روشن از عقبه به محور و بعد

میدان مین وقتی به هر دلیل مهمات کافی از جمله مین برای حفاظت منطقه در اختیار نداشتیم ،قوطی‌های خالی کمپوت را روی آتش می‌انداختیم تا رنگ آن‌ها تغییر کند و نرم شود بعد با یک قطعه چوب آن را به شکل «مین سوسکی» یا هر شکل دیگری در می‌آوردیم و

کوزه پوکه یکی از شیوه‌های خنک نگه داشتن آب در منطقه، نگهداری آن در پوکه‌های بزرگ بود که همیشه دور و بر پوکه را نم‌دار و مرطوب نگه می‌داشتیم. منبع: کتاب خلاقیت‌ها    کوکتل مولوتف‌چی قضیه‌ی کوکتل مولوتف‌چی به دورانی مربوط است که هنوز بنی‌صدر رئیس جمهور و فرمانده‌ی کل

ماکت سایت نیروها برای ترساندن و فریب دشمن ماکتی شبیه سایت‌های موشکی ساخته و در منطقه نصب کرده بودند و اطراف آن نیز نخل‌های دستی کاشته بودند که به حفظ قضیه و گمراه کردن دشمن کمک می‌کرد. ظاهر فریبنده‌ی سایت به گونه‌ای بود که مدتی بعد از نصب آن هواپیماهای

مانور در شب در جریان یکی از مانورهای قبل از عملیات کربلای ۸ که در سه راه جفیر انجام گرفت، شب شد و ماشین‌های عملیاتی راه را گم کردند و این امر باعث دردسربزرگی شد. در این موقعیت، با آتش زدن چند لاستیک در فواصل معینی که در بی‌سیم به

قایق و رودخانه در حمله طریق‌القدس برای عبور از رودخانه وسیله‌ای نداشتیم جز یک قایق که عراقی‌ها با تیربار آن را سوراخ کرده بودند و نمی‌شد از آن استفاده کرد. فکری به ذهنم رسید. به کمک بچه‌ها با دولا کردن پلاستیک‌هایی که روی سنگر می‌کشیدیم، بیرون و داخل قایق را

قیف بنزینی آرپی‌جی بچه‌ها قیف نوک گلوله آرپی‌جی را باز می‌کردند و پلاستیکی را که پر از بنزین بود، پس از چندلا شدن و گره زدن به منظور جلوگیری از نشست و آتش گرفتن با جرقه‌های سلاح آماده کرده بودند، در قیف قرار می‌دادند تا وقتی آرپی‌جی به هدف اصابت

آی با کلاه دوستی داشتیم به نام «حسین مرندی» که شجاعت خاصی داشت. در پشت خاکریز به ردیف کلاه‌های آهنی را سرچوب می کرد و خودش ده یا بیست متر آن طرف تر می‌ایستاد. وقتی عراقی‌ها شروع به تیراندازی می‌کردند از زاویه‌ای دیگر نگاه می کرد و دهانه آتش تیربار