آیا بنابر توصیه ی پزشکان طب امروزی؛ واقعا نمک برای انسان ضرر دارد؟ نظر طب اسلامی در این باره چیست؟
به گزارش خبرنگار سلامت، پیامبر (ص) می‌فرمایند: «علیک بالملح فانه شفاء من سبعین داء ادناها الجذام والبرص والجنون»[۱]: «بر شما باد خوردن نمک، زیرا درمان هفتاد بیماری است که کمترین آن جذام و برص و جنون است.»
اینکه امروزه تأکید می‌شود نمک خورده نشود یا کمتر خورده شود از طرفی درست است زیرا نمک تصفیه‌شده خاصیتی ندارد بلکه ضرر هم دارد ولی در مورد نمک‌های طبیعی مانند نمک دریا درست نیست زیرا این نمک مفید است و برای فشارخون ضرر ندارد، بسیاری هستند که هنوز دچار بیماری تیروئید هستند و معلوم است که این نمک تصفیه‌شده یددار نتوانسته مشکل کمبود ید را برطرف کند.
کسانی که می‌گویند نمک (نمک طبیعی و سالم) مصرف نکنید دقیقاً خلاف توصیه پیامبر (ص) را می‌گویند و این امر یا ناشی از جهل است و یا …
همانند منع کردن حجامت برای سالیان طولانی در ایران.
فایده ی آغاز کردن غذا با نمک
یک دکتر آلمانی می‌گفت ما به این نتیجه رسیدیم که این توصیه پیامبر (ص) که می‌فرمایند غذا را با نمک آغاز کنید، چه فایده‌ای دارد، نمک به دلیل تندی مانند هشدار عمل می‌کند و با تحریک ترشحات، بدن را آماده پذیرش غذا می‌کند.
چند روایت در مورد نمک
پیامبر (ص) می‌فرمایند: «ثلاث لقمات بالملح قبل الطعام تصرف عن ابن آدم اثنین وسبعین نوعا من البلاء منه الجنون والجذام والبرص.»[۲] : «سه لقمه با نمک قبل از غذا هفتادودو نوع بلا را از بنی‌آدم برطرف می‌کند.»
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «عَلَیکُم بِالأَبیَضَینِ الخُبزِ وَالرُّقَّهِ، یَعنِی المِلحَ . . . وإنَّ فِی الرُّقَهِ أمانا مِنَ الجُذامِ، والبَرَصِ، وَالجُنونِ.»: «بر شما باد این دو سفید، نان و نمک، زیرا در نمک ایمنی از جذام و پیسی و جنون است.»
مقدار استفاده از نمک
در مورد مقدار استفاده از نمک، در روایت‌هایی آمده سه لقمه البته اگر نمک طبیعی باشد و حتی خوردن نان و نمک هم جایز است مانند خوراک حضرت امیرالمؤمنین (ع).
بهترین نمک
بهترین نمک، نمک دریا است و در درجه دوم سنگ نمک یا نمک معدنی ولی نمک تصفیه‌شده(ید دار شیمیایی) مضر است. نمک طبیعی ازنظر ظاهر دارای دانه‌های ریزودرشت و زبر است و کمی چسبندگی دارند و رنگ آن‌هم کدر دارد.
منابع:
[۱]عیون أخبار الرضا (ع)، الشیخ الصدوق، ج۱،ص۴۶.
[۲]طب النبی، ابو العباس جعفر بن محمد المستغفری، ص۲۲.
[۳]دانشنامه احادیث پزشکی، محمد محمدی ری شهری، ج۱، ص۴۸۰.
دراسه فی طب الرسول المصطفی، جلد ۳، آیت الله تبریزیان
