۳۰.استاد رفیعی، تکریم شخصیت فرزند

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد رفیعی

عنوان: تکریم شخصیت فرزند  

بچه ها که از سن کودکی به بلوغ، نوجوانی و جوانی می آیند یک احساس استقلال طلبی، شخصیت طلبی، بزرگ منشی، توقع طلبی، حرف کسی گوش نکردن، خودشان حرف اول را بزنند خواهند داشت.

همین جا، جای خطر است. اعتیاد، رفیق بد، بی دینی، دین داری و.. در این سن پیدا می شود. یعنی دوران ۱۳-۱۴ تا ورود به جوانی یعنی ۱۹-۱۸ سالگی!

غالبا هم خانواده ها گله می کنند که فرزند ما هفت سال داشت نماز می خواند الآن دانشگاه رفته ولی نماز نمی خواند. حجاب رعایت می کرد اما الآن نه!

این دوران، دوران تشخص و استقلال طلبی جوان است. دورانی است که احساس می کنند می خواهند روی پاهای خودشان بایستند. لذا تکریم شخصیت جوان در این دوارن خیلی مهم است. اینکه انسان تحقیر نکند، نکوبَد و درست شخصیت فرزند را بپروراند.

لقمان زمانی که می خواست در این سن با فرزندش صحبت کند:

وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ و [یاد کن] هنگامی که لقمان به پسرش در حالی که او را موعظه می کرد، گفت: پسرکم! به خدا شرک نورز، بی تردید شرک ستمی بزرگ است   (سوره لقان، آیه ۱۳)

وَهُوَ یَعِظُهُ را داخل پرانتر می گذاریم. اگر این از قرآن حذف می شد مفسرین گفتند که آیه ناقص نمی شد و مفهوم و منظور بدون این عبارت هم رسانده می شد. دلیل این عبارت اشاره به خط تربیتی است. یعنی تحکم و زور و تحقیر خیر، در مقام خیرخواهی، در این مقام با فرزندش صحبت می کند.