۱۱-روش های مطالعه و یادگیری (ارزیابی و بررسی صحیح)

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد گرجی
عنوان: مهارت حل مسئله (راه حل ها، قسمت دوم)

حال متوجه شدیم که مشکل عدم استقلال فرزند کجاست. چه کار باید کنیم؟ صرف فهمیدن که کفایت نمی کند.
راهکارهای ایجاد استقلال در فرزندان:
اجازه بدهیم بچه ها در موقعیت های مختلف قرار بگیرند.
یعنی او را در محیط های امن بگذاریم. کلاس های مختلف، ورزش های مختلف یا در محیط هایی که می دانیم امن است و مشکلی ایجاد نمی کند. اجازه بدهیم که در این محیط ها فعالیت کنند.
این فعالیت ها از دو طریق می تواند باعث یادگیری او بشود:
یا خودش آزمایش و خطا می کند. و براساس آزمایش و خطا به استقلال می رسد.
با خودش می گوید: خب، من توانستم از پسِ کاری که داشتم بربیایم! یا حتی اگر برنیاید آسیب جدی نمی بیند، مشکل جدی برایش بوجود نمی آید.
فرض کنید که فرزند را به کلاس ورزشی فرستادیم، آنجا یک حرکت ورزشی را درست انجام نداده است. اشکالی ندارد، آسیب جدی نمی بیند و مشکلی هم برای او بوجود نمی آید.
گاهی یادگیری این رفتارهای مستقلانه، یادگیری غیرمستقیم است.
یعنی اینکه فرزند می بیند بچه ها دارند یک کارهایی انجام می دهند در نتیجه او هم مشتاق می شود و می گوید: مگه من چه چیزی کمتر از آنها دارم که نتوانم این کارها را بکنم؟!
یعنی خواسته یا ناخواسته خودش را در موقعیتی قرار میدهد که بتواند از انجام کارها بربیاید.

مراجعه به مشاوره و کمک از روانشناس
اما خب طبیعتا یک زمانی این کارها خیلی نمی تواند مفید باشد، آن زمان نیاز است که ما به مشاوره مراجعه کنیم و به سمتی حرکت کنیم که نگاه تخصصی نسبت به این موضوع پیدا کنیم.
اما اگر قرار گرفتن در موقیت های مختلف را آزمایش کنیم، از افرادی که موفق بودند کمک بگیریم و نوجوان ما برود، با آنها صحبت کند و اطلاعات بگیرد، این کارها یک سری از کارهایی است که می تواند در گرایش و تمایل به انجام کارهای مستقلانه در نوجوانمان کمک کند. اما اگر این کارها نتوانست تغییر ملموسی در نوجوان ایجاد کند ما باید با یک متخصص روانشناسی در این زمینه صحبت کنیم و کمک بگیریم.

کارهایی به بچه ها بسپاریم که بتوانند انجام بدهد.
سوق دادن فرزند به رفتارهای مستقلانه باید از رفتارهایی باشد که نوجوان از انجام آن بربیاید. یعنی یک رفتار مشکل نباشد.
به عنوان مثال اگر فرزند ما نمی تواند در جمع صحبت کند اول از یک جمع های محدود و خودمانی شروع کنیم و بعد او را به جمع های بزرگتر ببریم.
طبیعتا ما دنبال این هستیم که نوجوانمان موفق بشود، پس از کارهای کوچکتر، کمتر و قابل حل تر جلو برویم تا نوجوان به آن استقلال لازم برسد.