۱۰.ایمان

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: ایمان     

در بحث آرامش که گمشده بشریت بوده و هست قرآن می‌فرماید که یک دل، دو دوستی را برنمی‌‌تابد. یعنی دو قلب در یک سینه قرار نمی‌گیرد، یعنی باید تکلیف را روشن کنیم، اینکه بخواهیم دو نفر یا بیشتر را در یک دل نگه داریم، سر از نفاق درمی‌آوریم و لذا اسلام می‌گوید که آدم‌های منحرف را، دوستشان نداشته باشید، چون وقتی کسی را دوست داریم لباسش را هم مثل او می‌کند، مثل او پذیرایی می‌کند، سفر می‌رود و تبریک و تشکر می‌کند، مثل او می‌شود. علاقه باعث می‌شود که از نظر اخلاقی، عملی، فکری مثل او شوید.

اینکه می‌گویند دوستی نکنید با دشمنان خدا، چون علاقه با آنها شما را وادار می‌کند که هم فکر و هم اخلاق و هم لباس او باشیم.

ایمان ثابت باعث آرامش می‌شود.

بعضی‌ها ایمانشان قرضی است. ایمان موسمی، مقطعی، عاریه‌ای! در روایات بابی داریم به نام باب المعارین، یعنی کسانی که ایمانشان عاریه‌ای است،دین دارد اما زمان مرگ بی‌دین می‌میرد. یک عمر دین داشته، ولی دقیقه آخر دینش قرضی است. «ثَبِّتْ قَلْبِی عَلی دِینِکَ» یعنی ایمان ثابت. اگر ایمان واقعی بود بعد امتیازات و امداد الهی می‌آید.

ایمان به مقدرات الهی آرام‌بخش است، زیرا خدای تو مقدر کرده است. مثلا همه زنان می‌دانند زایمان درد دارد و سخت است، ولی می‌دانند بچه‌دارشدن بدون درد زایمان نمی‌شود. خدا این‌طور قرار داده که وقتی بچه به دنیا آمد و در بغل مادر قرار گرفت درد فراموش می‌شود، چون می‌داند این مقدر الهی است و همه تسلیم هستند. عده‌ای برای مادر شدن بسیار خرج می‌کنند و اگر مادر نشوند غصه می‌خورند. می‌دانند مادر شدن درد دارد، ولی این درد حکیمانه و نتیجه‌بخش است، برای همین آرام‌بخش است.

از طرفی گاهی انسان کاری می‌کند و نمی‌داند نتیجه‌اش چه می‌شود؛ شک دارد که بعد از این همه زحمت‌کشیدن و خرج کردن و وقت صرف‌کردن به نتیجه‌ای میرسیم یا خیر؟

اما اگر اطمینان داشته باشیم به نتیجه می‌رسد، می‌داند درد زایمان هست اما بچه‌دار می‌شود، مادر می‌شود، مسئولیت یکی از بندگان خدا را، خدا به او می‌سپارد و سرگرم می‌شود، این ایمان به مقدارت، آرام‌بخش است.

یک روز یزید به حضرت زینب‌کبری‎(س) گفت مصیبت‌هایی که در کربلا کشیدید به‌خاطر عملکرد خودتان بود. این آیه را هم گفت که «وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» یعنی هر مصیبتى به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست.

حضرت زینب کبری (س) فرمودند: خیر؛

ما دو نوع آیه داریم که برخی از مشکلات به‌خاطر عملکرد شماست و بعضی آیات هم برای بالابردن درجه انسان است.

بعضی وقت‌ها خدا می‌خواهد درجه شما را بالا ببرد مشکلاتی را به شما می‌دهد تا درجه‌تان را بالا ببرد.

مثل یک سرهنگی که می‌خواهد سرتیپ شود، یک ماموریت پیچیده به او میدهند و اگر خوب انجام داد درجه‌اش را بالاتر ببرند.

سختی‌ها، برای افراد ظالم، باعث ادب آنهاست. این سختی‌ها برای مؤمنین امتحان است و برای اولیا خداوند، ارتقا درجه است.

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می فرمایند:

إِنَّ الْبَلَاءَ لِلظَّالِمِ أَدَبٌ وَ لِلْمُؤْمِنِ امْتِحَانٌ وَ لِلْأَنْبِیَاءِ دَرَجَهٌ وَ لِلْأَوْلِیَاءِ کَرَامَه  

بلا برای ظالم ادب نمودن و تنبیه کردن است؛ برای مؤمن امتحان است؛ برای انبیاء درجه است و برای اولیاء کرامت.

سختی‌ها باعث رشد می‌شود.