۱۳.تقوا

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: تقوا    

موضوع: تقوا

در روایات داریم که اگر کسی تقوا داشته باشد، یعنی از گناه دوری کند، در آرامش آن اثر دارد. چون یک‌رشته از گناهان، وقتی آدم ایمان دارد و دروغ می‌گوید، می‌فهمد حرام است، کلاه برداری کرد، خیانت کرد، وجدانش غصه می‌خورد. یک سری غصه‌ها هم هست که از خیانت به خودش یا همسرش، استادش، شاگردش، دوستش به وجود می‌آید. همین اضطراب و وجدانی که دارد علامت ایمان است.

 حدیث داریم مؤمن اگر گناه بکند، اگر بعد از ۲۰ سال هم یاد گناهش بیفتد ناراحت می‌شود، ولی آدم منافق وقتی گناه می‌کند یادش می‌رود، انگار مگسی می‌آید ویز می‌کند و از کنارش می‌رود، صداش را می‌شنود، ولی ویز تو گوشش نیست و فراموش می‌کند.

در افراد متدین گناه عامل اضطراب است. دائم با خود می‌گوید که من نباید این کار را می‌کردم و به‌نوعی وجدان او ناراحت است نه از دست جریمه!

خلاف‌کار و احساس خلاف‌کاری‌اش عذاب وجدان دارد و آدم را اذیت می‌کند، چون بی‌تفاوت که نیست! پس برای به‌دست‌آوردن آرامش باید یک سری کارها را انجام ندهیم، کسب روزی با دروغ گفتن برای این که سود زیادتری گیرمان بیاید درست نیست! خدا که به سگ‌های ولگرد روزی می‌دهد، به سوسک‌ها روزی می‌دهد، آن‌وقت من که قبل از تولدم، سینه مادرم را پر از شیر کرد و به فکر روزی من بوده قبل از تولد، خدایی که مکیدن را به من یاد داد که سینه مادر را بمکم، آیا به من روزی نمی‌دهد و من باید به‌خاطر روزی دروغ بگویم؟!

گناه برای مؤمن استرس‌آور است، برای منافق بی‌خیالی است و این علامت خطرناکی است!

هرکسی که حرف من را می‌شنود، ببینیم آن لحظه‌ای که گناه کردیم یادمان هست یا خیر، اگر یادمان باشد معلوم هست ایمان داریم، اگر فراموش کردیم این علامت نفاق است.

ما اگر تقوا داشته باشیم گناه نکنیم وجدانمان راحت است. ملائکه خدا در کمین هستند. آثار گناه را هم می‌نویسند. ریزودرشت ما را می‌نویسند. هر کلمه‌ای که می‌گویید حسابش را دارند.