۱۰.نقش همبازی در تربیت قسمت دوم

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: نقش همبازی در تربیت، قسمت دوم

نکاتی که در انتخاب همبازی باید مورد توجه قرار بگیرد:
۱- استمرار حضور همبازی در کنار فرزندان
گاهی اوقات بچه ها در سنین پایین وقتی در کنار هم قرار می گیرند ممکن است که موی همدیگر را بکشند و همدیگر را هُل بدهند یا.. . این بخاطر این است که هنور بچه ها به رشد ارتباطی نرسیدند و تا کاری می کنند ما ارتباط را قطع می کنیم و می گوییم که ناسازگاری دارند.
شما مطمئن باشید اگر این حضور بصورت مستمر باشد به تدریج این رفتارهای پرخاشگرانه در بچه ها کاسته می شود و بیشتر رو به تعاملات بین فردی می آورند.
ما در سنین پایین نباید بچه ها را به حال خودشان رها کنیم. باید در آن دوران اول تا بچه ها عادت کنند به همدیگر و روابط اجتماعی را یاد بگیرند یک نفر سومی بین بچه ها باشد تا راه و رسم بازی کردن بصورت غیرمستقیم و براساس الگوهای عملی به آنها آموزش بدهد.
بنابراین ما نباید هراس داشته باشیم که بچه ها در سنین کودکی و خردسالی با هم دعوا می کنند. اتفاقا این دعوا مرحله ای برای آشنا شدن برای ایجاد روابط است تا بدانند که چطور باید آن رابطه صحیح را با یکدیگر داشته باشند.

۲- مدت زمان کنار هم بودن کودکان را براساس تعاملات بسنجیم.
هرچه بیشتر بهتر
همبازی مانند یک کلاس درس برای بجه های ماست. وقتی معلم آموزش بیشتری بدهد بهتر است. همبازی هم همینگونه است. باید زمینه ای را فراهم کنیم تا زمان حضور بچه ها کنار همدیگر بیشتر بشود تا جایی که معمولا برای بچه های ۵-۶ ساله می توانند تا ده ساعت کنار همدیگر باشند.

۳- برای زمان هایی که بچه ها کنار هم هستند برنامه ریزی کنیم.
یعنی از امکانات و اسباب بازی های مناسب استفاده بشود. یکی از رکن های بازی، همبازی است. از دیگر ارکان اسباب بازی مناسب است. بچه ها برای اینکه بتواند با هم بازی کنند باید امکانات داشته باشند.

۴- نباید طوری باشد که دیدار با همبازی دیر به دیر اتفاق بیفتد. همبازی باید روزانه باشد.
برای همین یکی از نکات مهم که باید مورد اشاره قرار یگیرد این است که همبازی باید مورد دسترسی باشد.
اگر همبازی از همسایه های کناری باشد دیگر زحماتی که در ارتباط با بچه های فامیل است را نخواهیم داشت. و کار بسیار آسان تر خواهد بود.

۵- بچه ها نباید در جایی تنها باشند و کسی بالای سر آنها نباشد.
چون معمولا بچه ها از سن دو و نیم سالگی به بعد چون کنجکاوی نسبت به اندام یکدیگر دارند ممکن است که آسیب ایجاد بشود. و نباید تنها باشند.
یک قاعده کلی در تربیت: جایی نباید باشد که فرزندان ما باشند و ما نباشیم!