۱۸.ناسزاگویی در فرزندان قسمت دوم

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: ناسزاگویی در فرزندان، قسمت دوم

راهکارهای پیشگیری از ناسزاگویی در فرزندان:
۱- بچه ها باید به این نتیجه برسند که با ناسزاگویی به خواسته هایشان نمی رسند!
یعنی هیچوقت فرزندان را برای رسیدن به خواسه هایشان وقتی از ابزار ناسزاگویی استفاده می کنند، کمک نکنیم.

۲- مراقب الگوها باشیم.
باید بدانیم که بچه ها از چه کسانی الگوگیری می کنیم. باید در کنار انسان هایی باشند که پاک زبان باشند و از جملات و کلمات درستی استفاده کنند.

۳- راه های کنترل هیجان را به فرزندان یاد بدهیم.
مثلا فرزندان بدانند که در هنگام عصبانیت باید چه کار کنند؟ گریه کنند، جیغ بزنند، حرف ناپسند بزنند یا راهکارهایی نشان بدهیم که بتواند زمینه ای را فراهم کند که به سمت ناسزاگویی نرود.
به عنوان نمونه یکی از بزرگواران می گفت که به فرزندانم یاد دادم که در هنگام عصبانیت ذکر بگویند.
این دست پدر و مادرهاست که تدابیری را بیندیشند. التبه خود آنها هم باید الگو باشند. پدر و مادری که در هنگام عصبانیت ذکر می گویند یا محیطشان را تغییر می دهند یا کار زیبای دیگری را انجام می دهند کمک می کند تا فرزندان الگوگیری کنند.

۴- اگر فرزندان حرف بدی را بر زبان جاری کردند، حتما در زمان مناسب واکنش جدی نسبت به عمل او نشان بدهیم.
به او بگوییم که این کلمه ای که به کار بردند اصلا مناسب نبوده و نباید به کار می بردند. ولی در همه سنین این روش جواب نمی دهد معمولا این روش برای بچه های بالای ۵سال است.
برای بچه هایی که زیر ۵سال هستند باید از روش نادیده گیری و عدم توجه کردن استفاده کنیم. یعنی همان اصل تغافل!
فرزند ما یک حرف نامناسبی را می زند به جای اینکه نصیحت کنیم باید نادیده بگیریم و اگر نشنیده بگیریم در ذهنش باقی نمی ماند. ولی اگر واکنش منفی نشان دادیم مطمئن باشیم که در آینده هرگاه بخواهد ما را نارحت کند از آن حرف استفاده می کند. چون متوجه این شده که این جمله ما را ناراحت می کند و این هم ابزاری برای آزار رساندن می شود.