۲۱.تربیت فرزند ۳

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: تربیت فرزند، قسمت سوم

در مسائل خانواده از مسائلی که مطرح است در تربیت فرزند این است که بچه اگر بازیگوشی می‌کند کار خوبی می‌کند.

حضرت فرمود که: این بازیگوشی بچه در بچگی باعث می‌شود که وقتی بزرگ شد آدم صبوری شود. یعنی فکر نکنید بچه خوب، بچه آرام و صبور هست! بچه باید یک نشاط یا به قولی شر و شوری داشته باشد و این نشاط برای آینده‌اش مفید است.

پدر و مادر نباید مانع بازی کودک شوند.

فواید بازی:

باعث یادگیری، تخلیه انرژی، حضور در جمع، رعایت قوانین، مبارزه با حریف، به‌کاربردن نیرو، آشنایی با شکست، آشنایی با بردوباخت و به طور غیرمستقیم روش زندگی را یاد می‌گیرد.

می‌خواستند حضرت یوسف را ببرند بیندازند در چاه، گفتند چطور یوسف را از پدرش بگیریم؟ گفتند بگویید
 می‌خواهیم ببریم با او بازی کنیم.

رفتند و گفتند یوسف را بفرست بازی کنیم، أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا یَرْتَعْ وَیَلْعَبْ حضرت یعقوب تسلیم شد و پذیرفت که نوجوان احتیاج به بازی دارد.

مسئله دیگر در زندگی خانوادگی این است که فرزندان را تحقیر نکنید:

پاشو تو که در درس رفوزه شدی، پاشو تو که غذا را سوزاندی، پاشو تو که استکان را شکستی پاشو دیگه!

چون روایت داریم که حضرت علی (ع) فرمودند: الإفراطُ فی المَلامَهِ یَشُبُّ نارَ اللَّجاجَهِ سرزنش زیاد باعث لجاجت می‌شود .

بچه لجباز می‌شود و بچه اگر در کودکی لجباز شد، در بزرگسالی عاق والدین می‌شود و باید دقت کرد.

در صورت نیاز پنهانی نصیحت شود: وقتی می‌خواهیم انتقاد کنیم انتقادمان یک‌طوری نباشد که بچه له شود. یواشکی هم نصیحتش کنیم روبروی بچه‌های دیگر، روبروی میهمان، روبروی همسایه‌ها چیزی به او نگوییم چون حدیث داریم که نصیحت‌های علنی کوبیدن شخصیت است، اگر تو خیلی دوست‌داری نصیحتش کنی مخفیانه و دور از چشم دیگران نصیحتش کن.

از مسئله دیگر تربیت دینی است که بچه‌ها را قبل از اینکه به تکلیف برسند یادشان بدهید که سرزده وارد اتاق نشوند به‌خصوص در قرآن این آمده لَم یَبلُغِ الحُلمَ.

داریم که در ۷ سالگی بچه‌ها را وادار به نمازخواندن کنید – سه سالش که شد لااله‌الاالله یادش بدهید – ۴ ساله که شد محمدرسول الله یادش بدهید -۵ سالگی روبه‌قبله بنشانیدش و در ۶ سالگی رکوع و سجود و وضوگرفتن را به او یاد بدهید. گاهی هم تنبیه کنید نه طوری که جایی از بدن آن قرمز یا کبود شود، یعنی یک تلنگری که من از اینکه تو این کار را نمی‌کنی ناراحتم. منتها خب به‌تدریج، یک لااله‌الاالله که یادش دادی یک سال صبر کن بعد محمدرسول الله یادش بده یعنی هرسال یک‌قدم بریم جلو.

روزه هم همین‌طور است مقداری که بچه توان دارد می‌گوییم خیلی خب این غذایی که می‌خوری سحری تو است، بعد نصف روز گرسنه شد غذا بخورد و بگویید این افطاری تو است. نصف روز، یک‌سوم یا هر چیزی هروقت گرسنه‌اش شد بگو افطار، یعنی با کلمه سحری و روزه و افطاری این بچه‌ها را کم‌کم آشنا کنیم.

معروف‌ها را یادشان بدهیم و که چه کاری خوب است و چه کاری بد است، نگوییم بچه است. بچه باید حرف بزند و به او بگوییم که در کارهای خوب تشویق کن و در کارهای بد نهی کن. قرآن می‌فرماید یا لقمان: یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاهَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْکَرِ

– کارهای خوب را تشویق کن

– کارهای بد را انتقاد

فرزند باید جرئت داشته باشد و خجالت نکشد.