۲۸.مشکل و بلا

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: مشکل و بلا

در بحث خانواده بعضی وقت‌ها اختلافات و مشکلاتی وجود می‌آید که باعث به‌هم‌خوردن زندگی می‌شود. نکته‌ای که باید توجه کرد این است که همیشه نباید نگاه منفی به مشکلات داشت!

مثلاً در جاده‌ای هستید و ماشین شما به نرده کنار جاده می‌خورد و خراشیده می‌شود، ناراحت می‌شوید، اما وقتی خوب نگاه می‌کنید می‌گویید عجب! چه خوب شد به نرده خورد ، چون اگر نرده نبود ماشین  در دره می‌افتاد. یعنی همین نرده‌ای که بد بود، ماشین شما را خراشید و ضربه به ماشین زد اگر نبود، ماشین شما در دره افتاده بود، یعنی مشکلات را با نگاه مثبت هم باید نگاه کرد.

قرآن می‌فرماید عَسَى أَن تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ گاهی چیزی را دوست‌داری ولی به ضرر توست و گاهی چیزی را بد می‌دانی و به نظر تو بد هست، ولی به نفعت است.

یعنی همیشه قضاوت‌های ما بر حق نیست. هر چه ما دوست داریم حتماً خوب و یا هر چه دوست نداریم لابد بد است، نه این‌طور نیست.

اگر شما مشکلی دارید، دیگران هم همان مشکل را دارند. مثلاً شما مشکلی دارید مثل قهر و ناراحتی و … خب این مشکلاتی که شما دارید بقیه هم داشتند و دارند.

قرآن آیه‌ای دارد که می‌فرماید إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ اگر شما درد دارید، دشمن شما هم درد دارد! اگر در بدن شما ترکش است، در بدن آنها هم ترکش است. جنگ برای شما ویلچری درست کرد، برای آنها هم ویلچری درست کرد. یعنی بدانیم بقیه هم مشکل دارند.

یک زن وقتی می‌خواهد فرزندی را به دنیا بیاورد می‌داند زایمان سخت هست، اما چون می‌خواهد مادر بشود باید این درد را بکشد و همه اینها که در خیابان راه می‌روند مادرشان دردشان گرفته و هیچ‌کس آسان به دنیا نیامده است! این مشکل را همه داشتند و دارند.

بعضی‌ها هم فکر می‌کنند از دیگران بیشتر مشکل دارند.

 فردی در مکه گریه می‌کرد گفتند چرا گریه می‌کنی؟ گفت گم شدم. خودش را باخته بود! گفتم شما تنهایی گم شدی، من با کاروان، همه با هم گم شدیم! یک نگاه کرد خندید و هیچی نگفت. ما باید بدانیم که مشکلات را همه دارند و بدانیم مشکلات ما را به یاد خدا می‌اندازد.

چوب عود را آتش می‌زنند، اما وقتی آتش می‌زنند بوی عطرش بلند می‌شود.

مشکلات غرور ما را می‌شکند، سنگدلی ما را برطرف می‌کند.

از امام حسین علیه‌السلام روایت داریم که لَوْلا ثَلاثَهٌ ما وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأْسَهُ لِشَىْ ءٍ: اَلْفَقْرُوَ الْمَرَضُ وَالْمَوْتُ اگر سه چیز نبود آدم خیلی گردن کلفت بود:

1. مرگ      
2. فقر
3. بیماری

لذا تلخی‌ها ما را متوجه خدا می‌کند، غرورها را می‌شکند، ما را به یاد دردمندان می‌اندازد.

یکی از دندان‌های حضرت علی درد گرفت خیلی اذیتش می‌کرد. نقل شد که گفت: خدایا! من یک ذره استخوانم درد گرفت، حالا اگر همه استخوان‌هایم درد می‌گرفت چه می‌کردم؟

یعنی انسان را بیدار می‌کند، به فکر ابتکار می‌اندازد. اگر جنگ ۸ ساله نبود، قوای مسلح ما این اختراع را نداشتند یعنی وقتی سرما شد، انسان وسیله گرما می‌سازد یا هوا که گرم شد وسیله سرمایشی بسازد. داروها با اینکه تلخ هستند اما صنعت داروسازی برای بیماری باید دارو بسازد، بیماری نبود دارو هم نبود.

مشکلات امروز نعمت‌های گذشته را به یادمان می‌اندازد. ما هیچ‌وقت نمی‌گوییم الحمدلله چشم داریم، ولی اگر ۵ دقیقه چشمت را ببندی، می‌بینی در دنیا به روی تو بسته شد، بعد می‌گویی عجب. آسفالت را می‌بینی الحمدلله نمی‌گویی، وقتی در خاکی و دست‌انداز می‌افتی می‌بینی راننده اذیت می‌شود، لذا وقتی دوباره به آسفالت می‌رسد می‌گوید الحمدلله، یعنی همین جاده خاکی باعث شد قدر آسفالت را بدانی.

بعضی از این مشکلات کفاره گناهانمان است.

بعضی باعث می‌شود اجر ما پیش خدا بیشتر شود.

بعضی زنگ بیدارباش قیامت است . (زلزله که می‌بینی می‌گویی آن زلزله قیامت چه خواهد شد؟ روایت می‌فرماید وقتی ماه رمضان گرسنه و تشنه شدی، یاد گرسنگی روز قیامت بیفت)

بعضی مشکلات باعث شناختن دوست و دشمن است.

مشکلات ضمن این که مشکل هستند، شیرینی‌هایی هم دارد.