۲۳.غرزدن و بهانه‌جویی در فرزندان

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: غر زدن و بهانه جویی در فرزندان

یکی از بخش های تربیت این است که ما مراقب باشیم تا رفتارهای منفی در فرزندان شکل نگیرد. یکی از رفتارهای آزاردهنده که بچه ها گاهی اوقات از خودشان نشان می دهند،‌غر زدن،‌ نق زدن و بهانه جویی کردن است. این رفتار علل و ریشه هایی دارد که باید به آنها توجه کرد.

علل و عوامل بهانه جویی در فرزندان:
۱- گرسنگی و تشنگی
بچه هایی که به نیازهای زیستی شان در این زمینه پاسخ داده نشود بستر و زمینه بهانه گیری در آنها فراهم می شود.

۲- کم خوابی یا بی خوابی
بچه هایی که از لحاظ زمان خواب تنظیم نیستند بهانه گیر می شوند.

۳- بیکاری
بچه هایی که فعالیت ندارند،‌ بازی و همبازی ندارند غر زدن و بهانه جویی در آنها بیشتر دیده می شود.

۴- عدم داشتن برنامه
بچه هایی که والدین برایشان برنامه ای ندارند. مثلا فرزند از صبح که از خواب بیدار می شود به خودش رها شده باشد و برنامه نداشته باشد زمینه غر زدن و بهانه جویی برایشان بیشتر فراهم است.

۵- مقایسه کردن
بچه ها خودشان را با دیگران مقایسه می کنند. مثلا دوستانش را می بیند که در بیرون بازی می کنند و لی ما مانع از رفتن او می شویم. همین زمینه غر زدن و بهانه جویی را فراهم می کند.

۶- بیماری و مریضی زیاد
یکی از عرصه هایی که بچه ها زیاد بهانه می گیرند زمانی است که بیمار هستند یا مریضی دارند. لذا در این زمان ها باید با فرزند همدردی داشته باشیم.

راهکارهای پیشگیری از بهانه جویی فرزندان:
۱- فرزندانمان را پرکار و فعال تربیت کنیم.
بچه هایی که پرکار باشند سالم تر هستند. اجازه بدهیم که بچه هاا در طول روز از فعالیت های مناسب سنی استفاده کنند. اگر این چنین باشد قطعا کمتر به سمت بهانه جویی می روند.

۲- به نیازهای زیستی فرزندان اعم از خوراک و خواب توجه ویژه ای داشته باشیم.
سعی کنیم که در زمان خودش محقق بشود. یعنی فرزند صبح بیدار میشود ابتدا صبحانه را میل کند در طول روز آرامش بیشتری خواهند داشت.
کارشناسان معتقدند که یک ارتباط مستقیم بین صبحانه خوردن بچه ها با آرامش طول روزشان وجود دارد.
فرزندی که تغذیه ی سالمی را دارد آرامش بیشتری را در آنها خواهیم دید.
در مورد خواب هم باید فضای خانه مناسب خواب باشد و آرامش باشد و به سمت خاموشی برود که همین ها باعث به خواب رفتن فرزند می شود.

۳- فرزندان را در تولید نیازهای جدید قرار ندهیم یا اگر قرار داریم مدیریت کنیم.
مثلا فرزند را به مغازه اسباب بازی فروشی ببریم ولی برای او چیزی نخریم! او شروع به بهانه جویی می کند. یا نباید او را ببریم یا اگر بردیم باید برنامه داشته باشیم.