۳۳-بازی و رشد (قسمت سوم)

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد عباسی
عنوان: بازی و رشد (قسمت سوم)

در مرحله رشدی حتماً در بازی‌ها قصه‌نویسی قرار بدهید. سناریونویسی هم قرار بدهید.
خیلی از اوقات ما برای بچه‌هایی که دچار وسواس هستند تجویز می‌کنیم که بروند تئاتر کار کنند. نویسندگی و داستان‌نویسی کار کنند.
اگر کودک این تخیلات خودش از ذهن خارج نکند و گردش زیاد این تخیل و ماندن در آن ممکن است پیامدهای خوبی نداشته باشد و کودک ما را دچار توهم کند.
بنابراین، حتی برای نوجوان بازی قرار بدهید. بدانید، کل دنیای یک کودک بازی است. دنیا را نباید از او بگیریم.
دنیای کودکان را نگیریم.
خیلی از اوقات والدین با نظم و بایدها و نبایدهایی که ایجاد می‌کنند، انسداد ایجاد می‌کنند و بازی را از کودک و نوجوان می‌گیرند.
می‌گویند: چرا بازی می‌کنید؟ گاهی به روان‌شناس مراجعه می‌کنند و می‌گویند که فرزند ما خیلی بازی می‌کند!
خب چه‌کار باید کند؟
باید درس بخواند!
زمانی فرزند شما موفق است که بازی کند.
برونر می‌گوید:
تو می‌توانی هر مفهوم سختی را به کودک آموزش بدهی؛ اما به زبان خودش که بازی است.
اگر کودک در کودکستان با مهره و گوی بازی نکند جمع و تفریق را یاد نخواهد گرفت.
اگر آب‌بازی نکند مفهوم حجم را یاد نمی‌گیرد.
اگر الاکلنگ بازی نکند نمی‌تواند اهرم را یاد بگیرد.
بنابراین، برای این که در درس‌های ریاضی، فارسی، املا و دیگر دروس موفق بشود با بچه‌ها بازی کنیم.