۳۵-صبور کردن فرزندان

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد عباسی
عنوان: صبور کردن فرزندان

والدین از این شکایت می‌کنند که بچه‌های ما صبر ندارند، هر چیزی که بخواهند را باید سریع در اختیارشان قرار بدهند، اصلاً صبر وجود ندارد.
آیا برای صبور کردن بچه‌هایمان برنامه داریم؟
از بَدو تولد باید نسبت به صبور کردن بچه‌ها حواسمان باشد. تا سه‌سالگی مراحل شکل گیری دلبستگی است. بنابراین باید والد مخصوصا مادر نیازهای کودک را بشناسد، به‌موقع مرتفع کند.
یعنی اگر بچه‌بازی می‌خواهد و شما به او شیر بدهید، دلبستگی‌اش ناایمن می‌شود و ممکن است که بعد دچار اضطراب بشود. اگر کودک نیاز به خواب دارد و شما با او بازی کردید دلبستگی‌اش ناایمن می‌شود. تا سه‌سالگی قرار است دنیا را برایش امن کنید و دلبستگی‌اش ایمن بشود و به فردی وابسته نشود حواستان به نیازها به‌موقع باشد.
اما بعد از اینکه دلبستگی فرزند ایمن شد باید برای صبوری برنامه داشته باشیم. یعنی یک‌زمان‌هایی را برای به‌دست‌آوردن به کودک بدهیم.
مثلاً اگر در ۵ سالگی سیب‌زمینی‌سرخ‌کرده می‌خواهد به او بگوییم: تا ۱۰ بشمار تا بهت بدم! این تا ۱۰ شمردن او را صبور می‌کند. یا مثلاً بیا او این کار را انجام بدیم بعد بهت این خوراکی بدم!
کمی باید به تأخیر بیندازیم. در مراحل رشدی وقتی نوجوان پول‌هایش را پس‌انداز می‌کند و آن چیزی که نیاز دارد را می‌خرد صبور می‌شود.
این یعنی که والد گرامی؛
آن چیزی که کودک می‌خواهد را به‌سرعت به او ندهید. چون با طرح‌واره استحقاق می‌شود و مُحِق می‌شود و دیگر صبور نیست؛ بنابراین این را برای بچه‌ها در مراحل رشدی داشته باشیم و برنامه‌ریزی کنیم. نیازش را پاسخ بدهید؛ اما آرام‌آرام او را صبور کنید. از ۱۰ شماره شروع کنید، به چند ساعت، به چند روز، به چند ماه دیگر و سال دیگر…
اگر برنامه نداشته باشید در نوجوانی وقتی به او می‌گویید: ما نیاز به‌وسیله نقلیه را سال بعد در نظر گرفتیم دیگر انتظاری نداشته باشید نوجوان با شما همراه بشود؛ چون از کودکی برنامه برای صبور بودن نداشتید؛ بنابراین اگر قرار است تحمل فرزندتان بالا برود و سخت‌کوش بشود برنامه داشته باشید.