۷.افکار و آرزوها

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: افکار و آرزوها  

در بحث آرامش که گمشده بشر است و همه دنبال آرامش می‌گردند، یکی فکر می‌کند که اگر قراردادش رسمی شود، خوب می‌شود. خانه‌اش رهنی است، خانه‌اش ملکی و مستقل شود، اگر با فلانی ازدواج کند، اگر بچه‌هایش پسر باشند، دختر باشند، در کنکور قبول شوند، هرکسی در آرزوهای خود، آرامش را در یک چیزی خیال می‌کند و اینها لازم است؛ چون به‌هرحال در دنیا زندگی می‌کنیم و وابسته هستیم. انسان سرتاپا محتاج است، به اکسیژن و غذا نیاز دارد، به همه چیز نیاز دارد. انسان کارهایی دارد که برای آرامش خود باید  انجام می‌دهد. این حق است، ولی آن که مهم است این است که آرامش ابدی کجاست؟

آرامش ابدی:

در قرآن آیه‌ای حدود ۱۴ بار تکرار شده لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ که اعضای این گروه، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. باید ببینیم چه گروهی هستند که دائم در رفاه و آسایش هستند؟!

در قرآن می‌گوید که: آنهایی که گفتند خدا و پای آن ایستاده‌اند، مقاومت کردند، فرشته‌ها بر آنها نازل
می‌شوند و بشارت به بهشت می‌دهند. در دنیا آرامش‌ها موقت است، اگر انسان دنبال آرامش واقعی است، باید به سراغ جایی که خدا سفارش کرده است برود، مانند عمل صالح، کمک به فقرا و … که اینها آرامش ابدی را در بردارند.

در دنیا، آرامش موقت است.

یک قوت انسان در سنی با توپ آرام می‌گیرد، اما بزرگ که می‌شود دیگر با یک توپ نمی‌توانی ناراحتی او را برطرف کنی، آرامشش چیز دیگر می‌شود. انسان با معنویت به آرامش ماندگار می‌رسد. نگاه کنید اگر ایمان واقعی باشد، همه مردم خودشان را باایمان کنترل می‌کنند، اما اگر نباشد دوربین
می‌گذاریم تا کنترل کنیم و خب آدم به شماره ماشین یک چیزی بچسباند از کار می‌افتد.

بالای سرخانه دوربین می‌گذاریم، ممکن است صورتش را بپوشاند بیاید قفل بیندازد، یعنی تمام مسائل امنیت، پلیس، دوربین و … همه‌اش با مختصر حائلی کارایی خودش را از دست می‌دهد، اما اگر کسی ایمان داشته باشد بازرس هم نباشد خود ایمان آن را نگه می‌دارد.

برخی با رفاقت و دوستی خود را آرام می‌کنند.

رفاقت‌های حلال – مکروه – حرام داریم، بالاخره رفیق می‌تواند آرامش‌بخش باشد، باید مواظب باشیم این آرامش‌ها دورنگر باشد. گاهی ممکن است یک دارویی درد امروز را خوب کند، ولی یک آفت دیگر در پی او داشته باشد. یک روایت داریم که الدوا کالصابون، دوا مثل صابون هست. صابون امروز لباس را تمیز می‌کند اما استحکام لباس را کم می‌کند. اگر لباسی را ۵۰ مرتبه با دست یا ماشین شستی، دیگر بعد از ۵۰ دفعه آن لباس قبلی نیست، آن استحکام نخ ازدست‌رفته است.

رفاقت‌ها و دوستی‌ها آرام‌بخش موقت هستند.

حضرت امیر وقتی می‌خواست قرآن را ستایش کند می‌گوید: قرآن دارویی است که درد به همراه ندارد.

بعضی از داروها امروز یک درد را خوب می‌کنند اما بعد تولید یک مرض جدید می‌کنند.

اگر دنبال آرامش هستی باید بچسبیم به آرامش‌های معنوی.

فقط آرامش معنوی آرامش واقعی است.

آرامش‌های دیگر یا خیالی است – یا یکبار مصرف است و لذا خیلی از دوستانی که قربان هم می‌رفتند، روز قیامت به هم فحش می‌دهند. تمام دوستی‌ها تبدیل به دشمنی می‌شوند.

هویدا را که اول انقلاب می‌خواستند اعدام کنند. حرف بسیار زشتی به شاه زد گفت شاه فلان شده، سگ‌های خودش را خارج کرد، ولی مقدمات فرار من را فراهم نکرد و گیر انقلابیون افتادم که الان اعدام شوم. آن هویدایی که دست شاه را می‌بوسید.

آرامش واقعی در سایه ایمان است.

خداوندا آرامشی عمیق دائمی در سایه ایمان به ما مرحمت بفرما.