۲۶.خداوند به وسیله فرزند، پدر و مادر را تربیت میکند

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد حائری شیرازی
عنوان: خداوند به وسیله فرزند، پدر و مادر را تربیت میکند

بسیاری فکر می‌کنند که پدر و مادر، فرزند را تربیت می‌کنند و تربیت از طرف پدر و مادر برای فرزند است؛ این درست است، اما این تمام مسأله نیست. مسأله مهم اینجا این است که خداوند به وسیله فرزند، پدر و مادر را تربیت می‌کند. پدر و مادر نمی‌دانند دارند خودشان تربیت می‌شوند. خدا به وسیله بچه‌ها ادبشان می‌کند. بسیاری از اخلاقشان را بچه دگرگون می‌کند، حالات روحی آنها را بچه تغییر می‌دهد. این دست پروردگار است که دارد بچه را می‌کند مربی پدر و مادرش.
زمانی که بچه اول برای پدر و مادر گیر می‌آید، پدر و مادر هنوز ساخته نشده‌اند به وسیله فرزند. بچه دوم، مربی پیدا می‌کند که یک دوره به وسیله فرزند اول تربیت شده است؛ خیلی از تجربه‌ها را پدر و مادر در تربیت فرزند اولشان به دست می‌آورند؛ این که برای فرزند اول امتیازاتی قائل‌اند، به خاطر این است که فرزند اول، خیلی مشکلات را تحمل می‌کند، فرزند اول یک مقداری از پدر و مادر طلبکار است. پدر و مادر با فرزند اول پخته می‌شوند، ساخته می‌شوند.
شما می‌گویید بچه نادان، بچه بی‌اطلاع، چجوری پدر و مادر را تربیت می‌کند؟ خیلی راحت. اعمالی که آنها انجام می‌دهند، می‌خورد به فرزند، برمی‌گردد به سمت خودشان و از روی عکس‌العمل فرزندشان به اشتباه خودشان پی می‌برند.
مثلاً پدر و مادر از ابتدا فکر می‌کنند بچه کامپیوتر است، وارداتش ملازم است با صادراتش؛ اشتباه می‌کنند، بچه اصلاً کامپیوتر نیست. بچه حتی از وقتی هنوز حرف نمی‌زند، مدیریت می‌کند. بچه شیری، گاهی پدر و مادرش را مدیریت می‌کند. شما می‌گویی این نمی‌فهمد، شما اشتباه می‌کنی. بچه می‌فهمد او را تحویل گرفتند یا تحویل نگرفتند؛ وقتی تحویلش نمی‌گیرید، لج می‌کند، آرام هم نمی‌شود. شما نمی‌دانید چه‌اش است، خیال می‌کنید که این یک بیماری دارد، نه بیماری ندارد، بلکه شما به او توجه نکردید. می‌خواهد خودش را به شما تحمیل کند.
نمونه‌اش را می‌گویم به شما: بچه می‌خورد زمین، مادر می‌آید می‌گیرد او را در بغل، فشارش می‌دهد. می‌فهمید چه اتفاقی افتاد؟ باطری بچه خالی شد، خودش را باخت، مادر وقتی او را در سینه خودش فشار می‌دهد، دارد او را شارژ می‌کند. ندیدی بعد آرام می‌شود؟ این شارژ می‌شود. بچه‌ها بسیاری اوقات موجب شارژ پدر و مادر می‌شوند؛ پدر خسته است، افسرده است، بی‌حوصله است. یک لبخندی بچه در صورت پدر می‌زند، پدر شارژ کامل می‌شود. یک مقداری باید زندگی را مزه‌مزه کرد. یک مقداری باید زندگی را جوید، زندگی را زیر دندان آورد و مزه‌اش را فهمید. در شرایط زندگی صنعتی و این حالت‌هایی که انسان همیشه در یک حالت تصنعی قرار گرفته، مزه بچه را هم نمی‌فهمد، مزه لبخند را هم نمی‌فهمد، معنی شاد شدن را هم نمی‌فهمد.