کلیپ
پادکست
متن
کارشناس: استاد عالی
عنوان: آرامش در خانواده، قسمت دهم، نگاه واقع بینانه
پیغمبر اکرم (ص):
اللهم! أرنا الأشیاء کما هی! خدایا دنیا را آنگونه که هست به من نشان بده!
یعنی نگاه من به عالم نگاه واقع بینانه باشد.
اگر نگاه انسان به عالم و حوادثش، واقع بینانه باشد، در زندگی هم می تواند استوار و صبور باشد.
چگونه به دنیا واقع بینانه نگاه کنیم؟
- انسان بداند که این مُلک خدایی دارد که با دست رحمتش آنرا اداره می کند.
این مُلک خدایی دارد که دشمن ما نیست بلکه رفیق ماست. در دعای جوشن کبیر می خوانیم که یا رفیقُ و یا شفیق (رفیقمان این دنیا را اداره می کند)
به خداوند امیدوار باشیم. او هیچ گاه مقدرات ما را بد رقم نمی زند.
بسم الله الرحمن الرحیم فقط برای اول سوره ها نیست. اصلا این عالم با رحمت شروع شده است. صفت اصلی خداوند رحمت است.
الرحمن، علم القرآن، خلق الانسان…
خداوند متعال در سوره علق که معروف به عروس قرآن است، مصادیق مهربانی و رحمتش را بیان کرده است.
آن چنان رحمت این دنیا گسترده است که اگر یک موقعی یک موجودی به موجود دیگر رحم می کند این از جلوه های مهربانی خداوند است. رحمت خداوند است که به این موجود انتقال پیدا کرده تا لطف و مهربانی داشته باشد.
اگر خورشید این نور و روشنایی را به عالم می دهد بدانیم که از مصادیق رحمت خداوند است.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ
از مصادیق رحمت خداوند است که خورشید و ماه در مدار خودشان ،کارشان را انجام می دهد.
می دانیم که زمین با چه سرعتی می چرخد، اما این از مصادیق رحمت خداوند است که این چنین برای ما آرام است و ما هیچ حرکتی را حس نمی کنیم.
الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
اگر خدا دست رحمتش را بر میداشت. و لطف و رحمتش را جمع می کرد. مادر که سمبل مهربانی است به فرزندش رحم نمی کرد.
حضرت موسی (ع) در دامنه های کوه می رفتند و مادری را دید که فرزندش را در آغوش داشته و از این راه می رفت.
این مادر هیچ توجهی به خودش نمی کرد و تمام تمرکز و توجهش به فرزندش بود.
حضرت موسی (ع) از خداوند خواستند که رحمتش را از این مادر بگیرد؟
به محض این دعا، مادر فرزند را به زمین گذاشت و خودش به تنهایی به ادامه ی راهش ادامه داد.
هرچقدر که فرزند آه و ناله میکرد مادر اعتنایی نداشت.
چند لحظه بعد حضرت موسی (ع) از خداوند خواست که رحمتش را به این مادر برگرداند. به محض دعا کردن هم مادر به یک باره و سراسیمه برگشت و فرزندش را آرام کرد و در آغوش گرفت و به ادامه ی راه پرداخت.
به حضرت موسی (ع) نشان دادند که اگر رحمتمان را از عالم بگیریم، هیچ موجودی به دیگری رحم نخواهد کرد.
حاجاقا فخر تهرانی که از خوبان تهران بودند و در جوانی با آشیخ مرتضی زاهد مأنوس بودند می گفتند که یک روز منزل آشیخ مرتضی زاهد مهمان بودیم. ایشان به پذیرایی آمدند و به ما گفتند که آقایان، تسبیح من گم شده است اگر می شود بگردید و پیدا کنید.
بعد از گشتن ما ایشان به اندرونی منزل رفتند که ما اجازه رفتن به آنجا را نداشتیم.
چند دقیقه بعد که ایشان برگشتند گریه می کردند. و به ما گفتند که می دانید این گم شدن تسبیح من چه پیامی داشت؟
خداوند می خواست به من بفهماند که مرتضی، ما با دست رحمتمان این دنیا را اداره می کنیم و الا اگر دست رحمت ما نبود تو حتی توانایی نگهداری یک تسبیح را هم نداشتی.
اگر به این باور برسیم که این مُلک خدایی دارد و با رحمت دنیا را اداره می کند، تکیه گاهمان بسیار محکم خواهد بود