۲۱.آرامش در خانواده، قسمت بیست و یکم، اولیای خدا در ناخوشی‌ها، خوش‌ترند

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عالی

عنوان: آرامش در خانواده، قسمت بیست و یکم، اولیای خدا در ناخوشی‌ها، خوش‌ترند

امام سجاد (ع) در دعای صحیفه سجادیه:

وَ اجْعَلْ شُکْرِی لَکَ عَلَى مَا زَوَیْتَ عَنِّی أَوْفَرَ مِنْ شُکْرِی إِیَّاک عَلَی مَا خَوَّلْتَنِی:  و شکر مرا بر آنچه از من دور و دریغ داشته اى بیش از شکرم بر آنچه به من مرحمت فرموده‌اى قرار ده!

این خصوصیات اولیای خداست که اینگونه با پروردگارشان صحبت می کنند. اولیای الهی هستند که در حوادث و مشکلاتی که برایشان اتفاق می افتد نه تنها صبر می کنند بلکه از خدا می خواهند که آنها را شاکر قرار بدهند.

ما خیلی خیلی تلاش بکنیم در بلاها و مشکلات می توانیم صابر باشیم. اما کسانی که علاوه بر صبر، شاکر هم هستند چه در خوشی، چه در ناخوشی این هنر بندگی را از خودشان نشان می دهند.

امیرالمونین (ع) در جایی که از زندگی خودشان نقل می کنند می فرمایند: من از آن موقع که پیغمبر مبعوث شدند راحتی ندیدم. الحمدلله

بعد دوره های زندگی سخت خودشان در مکه و شکنجه ها و مشکلات و مدینه با جنگ هایی که داشتند و بعد از رحلت پیغمبر و مصیبت بزرگی که برایشان رخ داد را تعریف می کنند و در آخر می گویند که با همه اینها من بدی ندیدم و مشکلی برای من پیش نیامد و به حمدالله جز خیر چیزی ندیدم.

شخص به عیادت آیت الله میرزا صمدآقای خوانساری رفته بود. از ایشان حالشان را پرسید. و میرزا گفتند: دیشب تا صبح (می خواستند که گله بکنند که نخوابیدم و اینها) الحمدلله الحمدلله الحمدلله

این خصوصیات خوبان است که در سختی ها هم شاکر هستند.

امام حسین (ع) در شب و روز عاشورا آن چنان شکر می کند که ما در بهترین روزهای زندگی و حالاتمان هم آنگونه شکر نمی کنیم. این آن هنر بندگی است که باید از خودمان نشان بدهیم.