۱۳.آرامش در خانواده، قسمت سیزدهم، چهار ذکر گره گشا

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عالی

عنوان: آرامش در خانواده، قسمت سیزدهم، چهار ذکر گره گشا

امام صادق علیه السلام:

عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ کَیْفَ لاَ یَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ کَیْفَ لاَ یَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ “حَسْبُنَا اَللّهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکِیلُ” (آل عمران،۷۳)  فَإِنِّی سَمِعْتُ اَللَّهَ جَلَّ جَلاَلُهُ یَقُولُ بِعَقِبِهَا “فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اَللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ” (آل عمران، ۱۷۴)

وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اِغْتَمَّ کَیْفَ لاَ یَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ “لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ اَلظّالِمِین” (الأنبیا، ۸۷) فَإِنِّی سَمِعْتُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقِبِهَا “فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ اَلْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِی اَلْمُؤْمِنِینَ” (الأنبیا، ۸۸)

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُکِرَ بِهِ کَیْفَ لاَ یَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ وَ “أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اَللّهِ إِنَّ اَللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ” فَإِنِّی سَمِعْتُ اَللَّهَ جَلَّ وَ تَقَدَّسَ یَقُولُ بِعَقِبِهَا “فَوَقاهُ اَللّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا” (غافر، ۴۵)

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ اَلدُّنْیَا وَ زِینَتَهَا کَیْفَ لاَ یَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى “ما شاءَ اَللّهُ لا قُوَّهَ إِلاّ بِاللّهِ” (الکهف، ۳۹) فَإِنِّی سَمِعْتُ اَللَّهَ عَزَّ اِسْمُهُ یَقُولُ بِعَقِبِهَا “إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالاً وَ وَلَداً فَعَسى رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ مُوجِبَهٌ” (الکهف، ۴۰)

در شگفتم از کسى که از چهار چیز مى هراسد، اما چگونه به چهار چیز پناه نمى برد! در شگفتم از کسى که مى ترسد، اما چرا به این سخن خداوند عزّ و جلّ پناه نمى برد: «خداوند ما را بس است و او چه نیکو کارگزارى است»؟ زیرا شنیدم که خداوند جلّ جَلالُه به دنبال این آیه مى فرماید: «پس با نعمت و بخششى از جانب خدا، [از میدان نبرد ] بازگشتند، در حالى که هیچ آسیبى به آنها نرسیده بود»

و در شگفتم از کسى که اندوهگین مى شود، اما چرا به این سخن خداوند عزّ و جلّ پناه نمى برد: «معبودى جز تو نیست، منزّهى تو، راستى که من از ستمکاران بودم»؟ زیرا شنیدم که خداوند عزّ و جلّ به دنبال آن مى فرماید: «پس [دعاى ] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را چنین نجات مى دهیم»

و در شگفتم از کسى که به او نیرنگ زده مى شود، اما چرا به این سخن خداوند پناه نمى برد: «و کارم را به خدا مى سپارم، همانا خداوند به [حال ]بندگان بیناست»؟ زیرا شنیدم که خداوند جلّ و تَقَدَّسَ به دنبال آن مى فرماید: «پس، خداوند او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ مى کردند، حفظ نمود»

و در شگفتم از کسى که خواهان دنیا و زیب و زیور آن است، چرا به این سخن خداوند تبارک و تعالى پناه نمى برد: «آنچه خدا خواهد، نیرویى جز به [قدرت] خدا نیست»؟ زیرا شنیدم که خداوند عزّ اسمه به دنبال آن مى فرماید: «اگر مرا از حیث مال و فرزند کمتر از خود مى بینى، امید است که پروردگارم بهتر از باغ تو به من عطا فرماید». امید در اینجا مفید ایجاب و قطعیت است. (الخصال، ج ۲، ص ۲۱۸)

متوجه این بشوید که این نگاه چقدر می تواند زیبا باشد که در این عالم خدایی وجود دارد که همه کاره است.

گنج ها و خزائن عالم در دست خداوند است. اگر این نگاه در انسان وجود داشته باشد، نتیجه اش این است که همیشه آرام و مطمئن باشد.

علامه جوادی آملی نقل می کنند که به همراه تعدادی از شاگردان علامه طباطبایی به محضر ایشان رسیدیم و به ایشان عرضه داشتیم که استاد، ما می خواهیم به سفر حج برویم. یک توشه راه به ما بدهید.

علامه طباطبایی فرمودند: این آیه قرآن را همه شما خوانده اید.  فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ: شما به یاد من باشید که من هم به یاد شما هستم. (سوره بقره، آیه ۱۵۲)

آیا می دانید به چه معناست و چه منظوری دارد؟

به ایشان گفتیم که خودتان بفرمایید.

علامه طباطبایی فرمودند: خداوند به شما می فرماید شما به یاد من باشید، من به یاد شما هستم. من پشت شما هستم. منی که یک برگ و یک مولکول بدون اجازه من جابجا نمی شود. خدایی که همه کاره عالم است.

مرحوم حاج اسماعیل دولابی می فرمودند: اگر یک میلیاردی که صادق و راستگو باشد. بیاید و به شما بگوید که وارد فلان معامله بشو و اگر ضرر کنی من پشت شما هستم. شما چون می دانید که این فرد پشت شما است به معامله می روید. و نگران نیستید.

خداوند می فرماید که من پشت شما هستم. خداوندی که بی نهایت ثروت و مهربانی و لطف و رحمت دارد. همه گنج ها و خزائن عالم در دست خداوند است.