۱۵.آرامش در خانواده، قسمت پانزدهم، روحیه مثبت نگری به خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عالی

عنوان: آرامش در خانواده، قسمت پانزدهم، روحیه مثبت نگری به خدا

صفت حسن ظن به خداوند و نگاه مثبت که باید انسان این روحیه را داشته باشد نتیجه اش این است که انسان متوجه می شود که خدا یار و یاور اوست. به او نگاه می کند.

خداوند به گرگ و پلنگ های بیابان رزق میدهد. نمی شود به بنده ای که بندگی او را می کند رزق ندهد!

ممکن است که در طول زندگی مشکلاتی رخ بدهد ولی خداوند انسان و بنده اش را رها نمی کند.

داشتن نگاه مثبت به خداوند، کیمیاست. خیر دنیا و آخرت شامل انسان می شود.

رسول خدا (ص):

ما اُعْطِىَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَهِ اِلاّ بِحُسْنِظَنِّهِ بِاللّه: خیر دنیا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر بهسبب خوش گمانى و امیدوارى او به خدا (کافی، ج ۲، ص ۷۲)

آن کسی که به خدا سوء ظن دارد، بیچاره می شود. یعنی خودش، خودش را بیچاره می کند.

کسی که به خدا بدبین است اگر کار خوب هم انجام بدهد خوشحال نیست. با خودش می گوید که چه فایده ای دارد، خیلی ها بودند که کار خوب می کردند!!!

افرادی که به خدا سوء ظن دارند، انسان های ناامیدی هستند و همیشه نیمه خالی لیوان را نگاه می کنند.

اما افرادی که حسن ظن دارند چگونه هستند؟ این افراد حتی اگر گناهی هم از آنها سر بزند، از آن به عنوان نردبان برای رفتن به سوی بالا استفاده می کنند.

امام سجاد (ع):

فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِیهِ مِنْ التَّفْرِیطِ: خدایا، بخاطر آن تقصیرها و کوتاهی ها به ما اجر بده (صحیفه سجادیه)

چگونه می شود که امام سجاد برای تقصیر و کوتاهی هایی که مجازات باید داشته باشد از خدا می خواهد که اجر بدهد؟

از نگاه مثبت و حسن ظن به خداوند است که اینگونه تفکرات و درخواست ها شکل می گیرد. این است که انسان بداند اگر گناهی کرد، به درگاه الهی پناه ببرد و توبه کند و به این امید داشته باشد که خداوند هم او را می بخشد و دستش را می گیرد. و بواسطه همان توبه و استغفار بالا می رود.

مثال: فرض کنید که در منزلتان یک شی‌ء قیمتی همچون قوری دارید فرزند شما در حال بازی کردن او را می زند و می شکند.

فرزند به دو حالت می تواند خبر شکستن آن شی‌ء را بدهد.

نوع اول: پدر آن قوری را شکاندم. در اینجا با قلدری بیان می کند و ممکن است که پدر هم واکنش بدی نشان بدهد.

نوع دوم همراه با شکستن قوری، فرزند هم می شکند و با ناراحتی این خبر را به پدر می دهد. در اینجا پدر چون ناراحتی فرزند را می بیند دیگر او را تنبیه نمی کند. و حتی به او می گوید: فدای سرت و او را بغل هم می کند.

تنبیه برای این است که طرف مقابل متوجه اشتباهش بشود، در این مورد که خود فرزند متوجه خطایش شده است.

همین مثال در مورد گناهان و خطاهای انسان وجود دارد.

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوّابینَ: همانا خداوند توبه کنندگان را دوست دارد. (سوره بقره، آیه ۲۲۲)

پیامبر اکرم (ص):

إنَّ اللّه َ یُحِبُّ العَبدَ المُؤمِنَ المُفَتَّنَ التَّوّابَ: خداوند ، بنده مؤمنِ به گناه آزموده شده توبه کار را دوست دارد