کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: آیا به فرزندسالاری باید به عنوان یک روش توجه کرد؟
آیا فرزند سالاری باید به عنوان یک روش و مُدل در این عصر مورد توجه باشد؟ یعنی حرف فرزندان را گوش کنیم و در خدمت آنها باشیم؟
یک قانون کلی:
اصلا در مورد زندگی و تربیت سالاری معنایی ندارد. کار را خراب می کند. آن چیزی که در اسلام مطرح است نه مرد سالاری، نه زن سالاری و نه فرزند سالاری است. آن چیزی که اسلام می پسندد این است که مدل زندگی بر اساس جایگاه سالاری باشد.
یعنی هر کس در جایگاه خودش قرار بگیرد.
مثلا زن در جایگاه خودش قرار بگیرد. مرد در جایگاه خودش قرار بگیرد و فرزندان هم در جایگاه های خودشان قرار بگیرند. این یک توازن متعدل عادلانه است.
اگر این توازن به هم بخورد. مثلا محیط خانه زن سالاری بشود. یعنی استبداد زنانه در خانه، یا بشود مرد سالاری، مرد سالاری یعنی استبداد مردانه بر زندگی یا فرزند سالاری قطعا فضای زندگی اگر بر اساس استبداد نظر و رأی و خواسته ها باشد تنگ خواهد شد و ما دیگر نمی توانیم قدرت مانور در تربیت و نقش آفرینی در تربیت را ایفا کنیم.
اصل مهم در زندگی و تربیت این است که فرزندان را در جایگاه خودشان قرار بدهیم. والدین هم در جایگاه خودشان باشند.
هرکس نقش خودش را ایفا کند. آنوقت فرزندی که در این محیط رشد می کند قطعا از لحاظ تربیت موفق خواهد شد. بنابراین محوریت زندگی باید براساس جایگاه ها باشد.