۴۱.اصل تدریج در تربیت

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: تشویق و تنبیه مناسب

تربیت دینی باید بر اساس یک سری از روش ها شکل بگیرد.
برخی از روش‌های تربیت دینی:
۱- اصل تدریج
۲- اصل تشویق و تنبیه
در تنبیه چه کار باید بکنیم؟
هر گاه دیدیم که فرزندمان یک رفتار نامطلوبی نشان داد، باید متناسب با آن رفتار، واکنشی منفی نشان بدهیم.
یعنی فرزند متوحه بشود که آن رفتار منفی، رفتار بدی است. البته باید مراقب باشیم که به شخصیت او لطمه نخورد.
گاهی اوقات در تنبیه به فرزندمان می‌گوییم:
کاری که کردی انجام دادی، کار بدی بود یا کاری که انجام دادی را ما دوست نداریم و…
در این مورد کار را مورد توجه قرار می‌دهیم و آنرا با یک نگاه منفی به فرزند نشان می‌دهیم. و باید مراقب هم باشیم که به فرزندمان اهانت نکنیم.
اما یک موقعی ممکن است فرزند ما رفتار بدی را داشته باشد و ما به او بگوییم که: تو چه بچه‌ی بدی هستی!
در این مورد شخصیت فرزند تحت تأثیر قرار می‌گیرد و این نوع از تنبیه اصلا از جنس تنبیه تربیتی نیست.
خط قرمز تنبیه تربیتی و تنبیه غیرتربیتی، شخصیت فرزند است.
اگر شخصیت فرزند حفظ شد و کار بد، بصورت بد جلوه داده شد این تنبیه تربیتی است.

در تشویق چه کار باید بکنیم؟
هرگاه دیدیم که فرزندمان کار خوبی را انجام داد، رفتار مطلوبی داشت و کلام خوبی را بر زبان جاری کرد مورد توجه قرا بدهیم. حتی با زدن یک لبخند یا تکان دادن سر و بوسیله آن رضایت خودمان را از عملکرد او اعلام بکنیم.
این برخوردها باعث می‌شود که رفتارهای خوب در او نهادینه و تقویت بشود.
تربیت دینی هم به همین معنا است که فرزند ما رفتار و کارهای خوبی را انجام بدهد و کلام خوبی را بر زبان حاری کند که در اینجا تشویق می‌تواند موجب تقویت این امور گردد.