کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد شاه آبادی
عنوان: راهکار مقابله با دوستی افراطی/ قسمت چهارم: نقش‌آفرینی خانواده
گاهی لازم نیست که من به عنوان پدر، مادر یا مربی برای نوجوان نسخه های پیچیده تجویز کنم. کارهای عجیب و غریب کنم. او را درگیر تشویق و تنبیه های نادرست کنم. فقط کافی است که در جریان رابطه شان قرار بگیرم و بیشتر از قبل به آنها بها بدهم و البته حواسمان باشد که رابطه افراطی یک جنس مخفی کاری دارد که من صرفا با نقش مربی گری که ایفا می کنم آن ویژگی را از نوجوان و رابطه دو نوجوان می گیرم.
جنس دوستی صمیمی با افراطی تفاوت دارد. در دوستی صمیمی اگر از دست طرف مقابلمان ناراحت بشویم اینطور نیست که شب نتوانیم از غصه غذا بخوریم ولی در دوستی عاطفی و افراطی این اتفاقات می افتد. اگر متوجه این ارتباط شدیم سریع به سراغ تشویق و تنبیه برویم؟ آیا کارهای عجیب و غریب کنیم؟ آیا سریع به روی او بیاوریم؟ خیر، شما او را درگیر فضای طبیعی زندگی کنید. به فرزند بگوید رفیقت را یکبار دعوت کن به خانه بیاید. با هم به هیئت برویم. پدر یا مادر می توانند ارتباط بهتری بگیرند و در سن های پایین تر این خیلی بهتر اتفاق می افتد. نوجوان ها هم در سن پایین تر همراهی می کنند. یعنی یک دختر ده ساله که دوست دارد به خانه دوستش برود حاضر است با خانواده اگر تعادل باشد یک سری مشورت ها و اطلاع رسانی ها بکند. به میزانی که خانواده ارتباط درست برقرار نکند نوجوان هم می رود سمت مخفی کاری و روابط را مخفی می کند.
در سنین بالاتر ۱۷-۱۶-۱۵ و بیشتر دیگر خیلی سخت می شود اصلا نوجوان خانواده اش را دور می زند. بنابراین بهتر است که از سنین پایین تر خانواده در جریان روابط قرار بگیرند. این هم ریشه اش به گفتگوها برمی گردد. گفتگویی باشد که نوجوان این حرف ها را بزند. باید فضای هیئت و کوه و استخری باشد که بتوانیم نوجوان ها را ببریم. اصلا بعضی از والدین کسر شأن خودشان می دانند که بخواهند با نوجوان خودشان و رفقای او جایی بروند. بعضی ها هم برعکس هستند که طبیعی هم است، خیلی از نوجوان ها حاضر نیستند با پدر و مادر خودشان جایی بروند. یک مقدار طبیعی است مخصوصا در سنین بالاتر؛ ولی در سنین پایین تر که اینطور نیست، همراهی کنید که این همراهی می تواند خیلی از مسائل را حل کند. از این فرصت استفاده نمی کنیم و سریع سراغ برخوردهای قهری می رویم. این را استفاده کنید، برایش فکر کنید، ایده پردازی کنید (شام دعوت کنید، بیرون ببرید و….) که بالأخره حس یگانگی و یکی بودن در خانواده محقق بشود.