۲۶-دختر یا پسر

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد پوراحمد خمینی
عنوان: دختر یا پسر

یکی از مشکلاتی که در خانواده ها دیده می شود این است که گاهی اوقات پدر و مادر اصرار ویژه ای دارند نسبت به این که فرزند آن ها دختر یا پسر باشد.
اینکه پدر و مادر تصمیم دارند با توکل به خدا صاحب فرزند بشوند خیلی خوب و پسندیده است. اما اینکه بخواهند خدا را در رودربایستی قرار بدهند که دختر می خواهند یا پسر، اشتباه است.
ممکن است در بعضی از خانواده ها خدا دو دختر داده باشد و پسر نداده باشد، ممکن است در یک خانواده ای خداوند سه پسر داده بشود و دختر نداده باشد؛ اینکه ما بخواهیم اجباراً از خدا چیزی بخواهیم کار خوبی نیست.
تک تک برگ هایی که از درخت می خواهد بیفتد به اذن خداوند است. او خبر دارد، می داند و می خواهد. خدا که بَد بنده اش را نمی خواهد. او می داند که فرزند بدهد یا ندهد، دختر یا پسر بدهد به نفع شماست.
وقتی ما می دانیم که خدا خیر بندگانش را می خواهد چرا باید خودمان را اذیت کنیم. نه تنها خودمان را بلکه ممکن است همسرمان را نیز اذیت کنیم. مثلا همسر ما ۹ ماه باردار است. در این مدت دائم ما بگوییم که دختر دوست داریم یا پسر، همسر ما این ایام طولانی را با استرس می گذارند و سختی های روحی به او وارد می شود. و این مادر گناه دارد. گناه دارد که یک آقای محترم یا حتی خانواده ها این تفکر را داشته باشند.
ما باید در این زمینه تسلیم به معنای واقعی باشیم. وظیفه ما این است که از خداوند طلب فرزند صالح کنیم لذا دیگر این که بخواهیم جنسیت تعیین کنیم کار اشتباهی است. باید راضی به رضای الهی باشیم. هرچیزی که او عنایت کند خوش است. اینطوری فکر کنیم که اگر خداوند دختر یا پسر به ما نمی دهد شاید توان تربیت او را نداریم و اگر قرار باشد به زور از تو بگیریم و تو صلاح ندانی که به ما بدهی شاید فردا از این خواسته و دعای خودمان پشیمان بشویم.
ما راضی به رضای تو هستیم. هرچه که به ما بدهی خوش است. اگر این دغدغه شد خانواده باید مورد تحسین قرار بگیرد.
این تفکر اشتباه و مسئله غلط بدست انسان نیست و فقط خود خدا می داند. بنابراین بیهوده خودمان را اذیت نکنیم.