۲۹-توجه ذره بینی

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد پوراحمد خمینی
عنوان: توجه ذره بینی

یکی از مشکلات تک فرزندی یا داشتن فرزندان با تعداد کمتر در خانواده این است که توجهات پدر و مادر و ذره بینانه نگاه کردن نسبت به بچه ها بیشتر می شود. یعنی اعمال و رفتار بچه ها زیر ذره بین پدر و مادر قرار می گیرد. چرا؟ چون یک فرزند یا دو فرزند است. این بچه تکان که می خورد زیر نظر پدر مادر است. لذا پدر و مادر وقت زیادی در برخورد این فرزند می آورند و لذا سعی می کنند و برای اینکه دوست هم دارند از روی محبت و خیرخواهی شروع به تذکر دادن می کنند. و از این غافل می شوند که این بچه است. فقط ۳ سال دارد. کمتر یا بیشتر و انتظارات ما باید به اندازه همان سن و سال باشد.
وقتی پدر و مادر زمان زیادی داشتند جزئی و ریز می شوند. بچه ها گناه دارند. و پدر و مادر دائم فرزند را زیر نظر دارند و می گویند:
بشین
بلند شو
برو
بیا
چرا اینطوری کردی
چرا دستات کثیف شد
چرا دستات چرب شد
چرا غذا می خوری روی لباست میریزی
این تذکر دادن های زیادی که یکی از دلایلش بیکار بودن پدر و مادر است نتایج خوبی را نخواهد داشت. چون پدر و مادر یک فرزند دارند بهتر می توانند دقت کنند و به همین دلیل ریز می شوند. اگر چند فرزند باشد این دقت تقسیم بین فرزندان می شود. گیر دادن ها و تذکرهای افراطی تقسیم بین تعداد فرزندان بیشتر می شود و جنبه منطقی به خودش می گیرد.
وقتی ما نسبت به فرزند خودمان زیاد امر و نهی کردیم زمینه لجبازی او را فراهم می کنیم. او از ما دور می شود. به لحاظ عاطفی و روانی حرف شنوی از ما نخواهد داشت.
بنابراین فراموش نکنیم که یکی از معایب تک فرزندی یا داشتن فرزندان کمتر این است که این بچه ها بیگناه زیر ذره بین توجهات و تذکرات پدر و مادر قرار می گیرند و شاید والدین حواسشان نباشد و این ها همه به فرزند ضربه وارد خواهد کرد.