۳۳-نوش دارو پس از مرگ سهراب

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد پوراحمد خمینی
عنوان: نوشدارو پس از مرگ سهراب

یک نکته ای که لطفا ناراحت نشوید: ما همه انسان هستیم، همانطورکه یک روزی به دنیا آمدیم باید یک روزی هم برویم این موضوع فقط مربوط به ما نیست و فرزندان ما هم یک روزی باید بگذارند و بروند.
یک خاطره: یکی از مراجعین تنها یک پسر داشت. این پسر در خانواده رشد کرد، مورد توجه پدر و مادر قرار گرفت و جوان شد. اما فقط در یک حادثه، متأسفانه مرحوم شد و به دیار باقی رفت.
یک سوال و ابهام خیلی مهم برای این پدر و مادر بوجود می آید که همه زندگی شان را صرف فرزند کردند ولی خبر نداشتند که بالأخره مرگ چه زمانی قرار است فرا برسد. در حد استاندارد خودش نبود و در سن جوانی از دنیا رفت و خیلی هم سخت است.
این قاعده دنیاست و شوخی هم ندارد. اگر تعداد فرزندان ما کم باشد خدایی نکرده اگر یک اتفاقی رخ بدهد ممکن است زمانی باشد که دیگر جا برای جبران نباشد. سن بالا رفته است، آن آرزویی که پدر و مادر دارند که فرزندانی داشته باشند محقق نمی شود. بگذریم از اینکه همین سالهای گذشته پدر و مادرهایی بودند که عزیزتر از جان های خودشان را بخاطر حفظ اسلام، دفاع از ناموس و مردم این کشور فرستادند تا جان خودشان را فدا کنند و تا قیامت باید قدردان این خانواده ها معظم شهداء باشیم. اما بچه از دست دادن خیلی سخت است. و بدتر از آن این است که فردی فرزند را از دست بدهد و دیگر زمان و امکان جبران نداشته باشد. لذا تا سن داریم، تا جوان هستیم از خداوند طلب فرزندان بیشتر داشته باشیم و همیشه دعای ما این باشد که فرزندان ما در صحت و سلامتی کامل بتوانند سرباز امام زمان (عج) باشند.