۱۱۰.احترام به فرزند

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: احترام به فرزند

در سلسله نیازهای فرزندان ما، یکی از نیازهای مورد توجه و مهم که می تواند تربیت را متعادل و بالانس بکند، بحث احترام به فرزند است.
در روایات هم می بینیم که به این موضوع فراوان اشاره شده است. سیره ی حضرات معصومین (ع) هم همینطور بوده است.
زمانی که صدیقه کبری، حضرت زهرا (س) بر وجود نازنین رسول الله وارد می شدند، پیامبر (ص) به پای ایشان تمام قد می ایستادند. این ها مواردی است که در سنین طفولیت و کودکی حضرت زهرا (س) اتفاق می افتاده است.
حد و مرز در احترام چقدر است که پیامبر (ص) به فرزندشان، حضرت زهرا (س) لقب ام ابیها داده اند! او را مورد تکریم و احترام قرار داده اند.
خداوند متعال هم انسان را مورد تکریم و احترام قرار داده است چون این نیاز یک انسان است. آنجایی که انسان آفریده شد خداوند فرمود:
إِنّی جاعِلٌ فِی الأَرضِ خَلیفَهً من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای‌] قرار خواهم داد (سوره بقره، آیه ۳۰)
در مسئله تربیت، تکریم و احترام فرزندان از اهمیت فراوانی برخوردار است.

برخی از مصادیق احترام به فرزند:
۱- باید فرزندانمان را زیبا مورد خطاب قرار بدهیم.
یعنی زمانی که می خواهیم او را صدا کنیم، اسم او را زیبا خطاب قرار بدهیم و خدایی نکرده طوری نباشد که صدا زدن ما به معنای تمسخر و تحقیر فرزند برداشت شود. اگر تحقیر بشود به عنوان آسیب محسوب می شود. و بعدها در مسیر تربیت این آسیب را بهتر حس می کنیم. یکی ازاین آسیب ها این است که دیگر حرف ما والدین را گوش نمی دهند. لجبازی ها و ناسازگاری در فرزندان تقویت می شود.

۲- فرزندان را چه در خلوت و چه در حضور دیگران مورد احترام قرار بدهیم.
مثلا در جایی نشستیم که افراد سن وسال دار هم هستند. ما در کنار خودمان برای فرزند جا باز کنیم و او را کنار خودمان بنشانیم. گاهی اوقات در جمع های غریبه فرزندمان را به دیگر افراد معرفی کنیم. این ها احترام گذاشتن به فرزند است.
 بدانید زمانی که شما به فرزندتان احترام می گذارید، در اصل به تربیت احترام می گذارید. یعنی ما تا احترام را در نوع و شیوه تربیتی مان تقویت نکنیم، اصل تربیت را مورد تقویت قرار نخواهیم داد.
همانطور که در بحث محبت میگوییم: تربیت بدون محبت، محقق نمیشود. در بحث احترام هم می گوییم: تربیت بدون احترام، محقق نمیشود. بنابراین اصل تربیت را باید بر یک اصولی قرار بدهیم که یکی از آنها محبت بود، یکی دیگر احترام بود.

 یک نکته جدی: آن چیزی که در احترام مهم میباشد، این است که در خلوت ها به فرزند احترام بگذاریم.

مثلا خیلی از افراد هستند که در بیرون به فرزندانشان احترام می گذارند ولی در خانه فرزند را تهدید و مسخره می کنند. تنبیه می کنند که اینها آسیب های تربیتی است. فرزندی که این چنین برخوردی در خلوت با او میشود شخصیت خوبی را پیدا نخواهد کرد. شخصیت دوگانه ای را پیدا می کند. یک شخصیت بیرونی و یک شخصیت درونی، که این شخصیت گاهی منجر به فساد تربیتی خواهد شد.