۹۰.پرسشگری کودکان قسمت اول

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: پرسشگری کودکان، قسمت اول

یکی از ویژگی هایی که در فرزندان بوجود می آید، بحث پرسشگری است. بچه ها از یک دوره شروع به پرسیدن می کنند. این دوره از حدود سه سالگی به بعد است.
دلیل پرسشگری فرزندان از سه سالگی تا هفت سالگی هم دو مورد است:
• الف: دنیایشان هنوز کوچک است. یک مرتبه با یک دنیای بزرگی مواجه شدند، ابهامات زیاد دارند و لذا سوال زیادی هم دارند.
• ب: منابعشان هم محدود است. فرزند نمی تواند مطالعه کند. شبکه های تلویزیونی را جابجا کند و نمی تواند جستجو کند. لذا سوالاتشان زیاد است.
بیشتر هم این سوالات را از مادر و پدر می پرسند.
سوالات بچه ها سه دسته است:
۱- سوالاتی هستند که پاسخ آنها برایشان غیرقابل فهم است.
مثل سوالاتی در مورد بهشت، جهنم، خدا، شیطان و….
اینها چون سوالاتی ماورایی هستند ذهنشان آماده پذیرش نیست. شاید ما بتوانیم پاسخ بدهیم ولی مشخص نیست که فرزند آنطور که ما می خواهیم این پاسخ را دریافت کند.
مثال: یک زمانی مادری تعریف می کرد که فرزند چهارساله ام از من سوال کرد که مادر، خدا کجاست؟
به او گفتم: خدا همه جا است.
موقع نهار بود و سر سفره بودیم. نهار هم ماکارانی بود. فرزند گفت: یعنی خدا در ماکارنی هم هست؟
به او گفتم: مادرجان، خدا همه جا است.
بعد از خوردن غذا فرزند گفت: مادر، من خدا را خوردم!!!
فرزندی که هنوز به مرحله ای از درک نرسیده که ما به او بگوییم خدا همه جا است یعنی فکر می کند خدا یک موجودی است که کوچک شده و داخل ماکارانی رفته است. و وقتی می خورد یعنی خدا را خورده است.
بچه ها در این دوره انسان پندار هستند. یعنی هنوز به مرحله ماورایی و درک ماورایی نرسیده اند. بنابراین این سوالات ممکن است انحرافات ذهنی و باوری و اعتقادی ایجاد کند.
در مقابل این پرسش ها چه کار باید بکنیم؟
معمولا یا باید یک جواب اقناعی بدهیم و حواسش را پرت کنیم یا از همان ابتدا حواسش را پرت می کنیم. یعنی تا گفت که خدا کجاست؟ به او بگوییم: خدا همه جا است و سریع به او بگوییم که چه خوبه که الآن برویم و غذا بخوریم. دیگر اجازه ندهیم که فرزند در ذهنش دنبال سوالات جدید بگردد.
به او اجازه ندهیم که دنبال این باشد که خدا در ماکارانی است یا خیر؟ با یک هنرمندی و تدبیری از روش حواسپرتی استفاده کنیم.
حواس پرت کردن بچه ها خیلی مهم است. در تربیت حواس پرت کردن بچه ها برای پدران و مادران مانند یک سلاح برای یک رزمنده است. به این میزان می تواند اهمیت داشته باشد.

۲- سوالاتی است که پاسخش را ممکن است فرزندان متوجه بشوند ولی برایشان در این دوره ضرر دارد.
یعنی آسیب هایی را به فرزندان می رساند.
مثلا فرزند از ما سوال کند که بچه ها چطور بوجود می آیند؟ اصلا بچه چطور به دنیا می آید؟
ممکن است که برای یک بچه ی ۵ ساله اگر پاسخ این سوال را بدهیم متوجه بشود ولی در این دوره سنی زیان آور است. و به او آسیب خواهد زد.