۹۱.پرسشگری کودکان قسمت دوم

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد تراشیون
عنوان: پرسشگری کودکان، قسمت دوم

یکی از ویژگی های که از حدود سه سالگی در فرزندان ما شکل می گیرد پرسشگری است. لذا در مواجهه با سوالات آنها باید یک رویکرد مطنقی، دقیق و هوشمند و تربیتی داشته باشیم.
سوالات بچه ها سه دسته است:
۱- سوالاتی که پاسخ آنها برای فرزندان غیرقابل درک است.
در این موارد باید از روش حواسپرتی استفاده کنیم.

۲- سوالاتی که پاسخش را فرزندان متوجه می شوند ولی زیان آور است.
در اینجا هم باید از روش های حواسپرتی استفاده کنیم.

۳- سوالاتی که پاسخش برای فرزند قابل درک و فهم است و از طرف دیگر مفید خواهد بود. اگر مفید هم نباشد زیان آور نیست.

مثل این سوالات:
 بابا چه زمانی می آید؟
 بابا از صبح کجا رفته است؟
 اگر باران می آید، چرا همه چیز خیس می شود؟

در اینجا ما هم باید با صبر و محبت بنشینیم و پاسخ بدهیم. پدران و مادران بدانید که سوالات فرزندان دریچه ای برای رشد ذهنی و فکری آنان است. ما در اسلام داریم که سوال خوب ارزشمند است یعنی همین. در برخی از تعابیر گفته شده که نیمی از علم و یادگیری انسان است.
ما نباید از سوالات فرار کنیم. با بی حوصلگی به سولات فرزندان که برایشان قابل فهم است و ضرری ندارد پاسخ ندهیم. بستری را فراهم کنیم که بچه ها سوالاتشان را از والدین بپرسند.
بدانید، بچه هایی که زیاد اهل پرسش هستند، داناتر می شوند. و از لحاظ علمی و دانشی پیشرفت می کنند. ولی به این شرط که اجازه بدهیم که پرسش ها و سولات آنها از نوعی باشد که در زندگی طبیعی شکل می گیرد.
مثلا مادر با خواهرش نشسته است و فرزند گوشش در بین آنهاست و هر دقیقه از صحبت های آنها سوال می پرسد که اینطور نباید باشد. به او اجازه بدهیم که در ضمن بازی و این موارد سوالات برایشان پیش بیاید. این می تواند فرزند را رشد بدهد. ولی نوع اول مفید نیست. و چه بسا زیان و ضرر هم خواهد داشت.
مادر و پدر باید خودشان را آماده کنند و در ذهنشان بماند، وقتی فرزندی دارند پرسشگر خواهد بود. لذا باید دقیق باشند و سوالات مفید فرزند را پاسخ بدهند. و سوالات غیرمفید و غیرقابل درک را پاسخ نداده و از روش حواسپرتی استفاده کنند.