۱۰- توجه به عواطف

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد هادی

عنوان: توجه به عواطف

فرض کنید بنده آمدم و الآن می خواهم با شما درد و دل کنم. مثلا به شما بگویم: امروز صبح حواسم پرت شد، از اتوبوس جا ماندم و به کلاسم نرسیدم! شاگردهایم یک ربع بعد از اینکه من به کلاس نرسیدم رفته بودند و از من دلخور شده بودند و جملاتی از این قبیل…

فکر می کنید اکثر آدم ها وقتی پای صحبت های اینطور من می نشینند بازخوردشان به این درد و دل من چه خواهد بود؟

شک نکنید اولین جمله ای که می گویند این است: تقصیر خودت است، یک ذره صبح ها زودتر بیا بیرون، شما که می دانستید اتوبوس چه ساعتی حرکت می کند و نمیرسید. تاکسی می گرفتید یا پیاده می آمدید.. چرا وقتی به این اتوبوس نرسیدید منتظر اتوبوس بعدی ماندید….

چه اتفاقی افتاد؟ به جای اینکه آن لحظه همدل من باشند و به عواطف من توجه کنند شروع به تحلیل عقلی به اضافه ی سرزنش می کنند.

یادمان باشد سرزنش کردن فقط و فقط در جایی که طرف مقابل آماده باشد مفید است. اگر طرف مقابل آماده سرزنش نباشد سرزنش کردن حالش را خراب می کند.

چه زمانی طرف مقابل آماده سرزنش است؟ آنجایی که خودش به این نتیجه رسیده است اشتباه کرده و در طلب یک انگیزه ی قوی برای جبران است. تشخیص این حالت کمی سخت است بنابراین تا جایی که می شود از سرزنش کردن باید پرهیز کرد.

ضمن اینکه عقلی سازی امور عاطفی یک ضعف به حساب می آید. یعنی اینکه طرف مقابل ناراحت است، دلش می سوزد بعد من و شما پُماد سوختگی را به عقلش بمالیم… طرف دلش سوخته و ناراحت است که دیر رسیده یا فلان اتفاق افتاده بعد ما تحلیل عقلی برای او می کنیم. خب این مشخص است که غلط می باشد.

خانم ها خواهشا از این جمله سوءاستفاده نکنند: آقایان متخصص این امور هستند. یعنی خانم می گوید: وای دیرم شد، وای…. بعد آقا می گوید: می خواستی نکنی!!!

فرقی هم نمی کند چه آقا و چه خانم لطفا وقتی کسی دلش سوخته، حال دلش خراب است غصه عقلش را نخورید. با یک نوازش و حمایت عاطفی هوای دل او را داشته باشید. بعدها فرصت خواهد شد که در مورد عقل و تحلیل عقلی اش با او  صحبت کنید.