۱۶- سرزنش قربانی

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد هادی

عنوان: سرزنش قربانی

سوال: توجه دارید وقتی یک حادثه ی بَدی برای کسی اتفاق می افتد اولین واکنش شما چیست؟

خیلی از آدم ها اولین واکنشی که نسبت به اتفاق بَدی که برای دیگران می افتد سرزنش است.

مثلا از یک جایی عبور می کنیم یک شخصی زمین می خورد. می گوییم: عه، حواست را جمع کن، حواست کجاست، شصت پایت به چشمت نرود…

این اتفاق می تواند به عنوان یک اتفاق کوچک که شیرینی زندگی را تهدید می کند واقعا ما را تهدید کند. ارتباطی که داریم را خراب کند.

• یادمان باشد، بعضی از کوچک ها واقعا کوچک است ولی آثار بزرگی دارد.

آن لحظه ای که طرف نیاز به حمایت عاطفی دارد ما به او حمله کنیم. حال او را خراب تر کنیم. چقدر رخ داده که ما دیدیم بعد از یک حادثه تلخ که حتی طرف تقصیری هم ندارد مورد حمله واقع شده است.

در کتاب های روانشناسی یک اصطلاح جالبی به نام سرزنش قربانی وجود دارد. خود طرف قربانی یک حادثه است بعد مورد سرزنش هم قرار می گیرد.

مثال: خانم محترم به آقا می گوید چند روزی است که مزاحم تلفنی پیدا کردم، نمی دانم کیست که زنگ می زند…

اولین حرفی که می شنود این است: چه کار کردی که مزاحم تلفنی پیدا کردی!

آقای محترم از بیرون می آید و می گوید فلان اتفاق برایم افتاده است سریع این را می شنود که خانم می گوید: خب، حواست جمع نبوده دیگر!!! خودت حتما یک اشتباهی کردی!!

آن لحظه برای این است که یک همراهی عاطفی صورت بگیرد. عجب، چه بَد… یک جمله و حرف کلامی و غیرکلامی که طرف مقابل متوجه بشود متوجه حال خراب و بدی که دارد شدیم…

چقدر جذاب و دوست داشتنی می شود اگر حمایت عاطفی صورت بگیرد.

ما اگر عادت کنیم نظارت بر گفتار خودمان داشته باشیم و از سرزنش در مواردی که طرف مقابل آسیب دیده و با مشکل مواجه شده  استفاده نکنیم آنجاست که می توانیم صمیمیت بین خودمان و همسرمان را افزایش بدهیم.