۱۵-روش‌های تربیت رسانه‌ای – ممنوع‌سازی

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد شاه آبادی
عنوان: روش‌های تربیت رسانه‌ای – ممنوع‌سازی

وقتیکه شما می خواهید با فرزندتان در مورد مصرف رسانه ای صحبت کنید:
یک وقت هایی باید مشارکت کنید و بگویید که بیا با هم ببینیم
یک وقت هایی باید مشروط کنید و به او بگویید با این شرایط می توانی رسانه را مصرف کنی
یک وقت هایی باید بگویید که این خط قرمزها و محدودیت هاست
یک وقت هایی هم باید بگویید که یک سری از موارد ممنوع است. محدود بودن و ممنوع بودن خیلی به نزدیک هستند. ولی با هم فرق دارند.
در محدودیت ها شما یک محدوده ای را رعایت می کنید ولی بعد از آن می توانید مصرف داشته باشید. ولی در ممنوعیت ها شما رسما ممنوع می کنید و هیچ استفاده ای نمیشود کرد. آن چیزی که در این دو مشترک است همان قانون و قاعده است.
مثلا ما برای دیدن فیلم های خارجی دنبال سانسور هستیم، خیلی باکلاس است که یک خانواده بگوید ما فیلم سانسور نشده نگاه نمی کنیم. در اینترنت بزنیم همه دنبال سانسور نشده هستند. یک فیلم فلان…….
اتفاقا ما در خانواده مان دنبال سانسور شده هستیم، ما تلویزیونی می بینیم، ما با آرم فلان می بینیم و این میشود محدود بودن.
اما بعضی چیزها ممنوع است. ما خودمان، خودمان را ممنوع می کنیم چرا باید دیگران ما را ممنوع کنند. به فرزند بگویید این را و خیلی هم زیبا بگویید که بقیه ماهواره دارند ولی ما نداریم! فلج هم نیستیم که بخواهیم برویم ماهواره بخریم، می توانیم بخریم ولی خودمان نمی خواهیم از کسی هم نمی ترسیم. می توانیم موسیقی حرام گوش کنیم اما خودمان گوش نمی دهیم. ما خودمان، خودمان را ممنوع می کنیم و این را هم قانون می دانیم.
ما اگر در فیلم یک خانم حجابش فلان طور باشد آن فیلم را نگاه نمی کنیم می گوییم می شود یک مجموعه ای آن فیلم را خلاصه و سانسور کند و بعد ما تماشا کنیم. در مدرسه ها این را بگوییم. در کلاس های سواد رسانه ای مدارس این مشکل را داریم.
مثلا در کلاس بچه ها از یک فیلم صحبت می کنند به آنها می گویم بیاورید و با هم نگاه کنیم و نقد کنیم. فیلم را می آورند و می بینم که حجاب خیلی داغون است. می گویم نگاه نمی کنم!
بچه ها می گویند: بابا، استاد شما که خودتان معلم سواد رسانه ای هستید.
بله، من می فهمم از شما هم بیشتر می فهمم ولی می خواهم خودم، خودم را ممنوع کنم. ۵۰ سالم هم بشود این قانون را برای خودم دارم. می گویند: آقا از شما که گذشته است، شما که ۱۸+ هستید!
۱۸+ یعنی چه؟ این قوانین مشارطه ای و مشارکتی، محدودسازی و ممنوع سازی این ها برای همه ماست. ولی خانواده یک حریمی دارد و می تواند این را رعایت کند. بچه ها باید این حس را بگیرند. باید وقتی به مدرسه می آیند رفیق فرزند که می گوید فلان را دیدی بگوید: اتفاقا می خواستم ببینم ولی چون سانسورشده اش نبود ندیدم! به این باید افتخار کند و کلاس باشد برای او نه اینکه بگوید پدرم نمی گذارد.
تربیت سنتی اینگونه است یعنی دائم نمی گذارد… نمی گذارد… نمی گذارد….، خیر ما اینگونه نیستیم ما با هم یک صحبت هایی کردیم و یک قرارهایی گذاشتیم و این قوانین را برای خودمان پذیرفتیم. در خانواده باید گفتگو با محبت باشد تا این تشخیص و انتخاب رخ بدهد.