کلیپ
پادکست
متن
بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد هادی
عنوان: خیلی با فرزندتان صمیمی هستید؟
شما هم جزء آن دسته از پدر و مادرها هستید که اصرار دارند:
- من خیلی با فرزندم دوستم!
- خیلی با فرزندم صمیمی هستم!
- بهترین دوست فرزندم من هستم!
اگر اینطور هستید. به این نکات توجه کنید:
- بهترین دوست ها، دوستانی هستند که هم سن و سال آدم باشند. یعنی اینکه آدم یک احساس ویژه ای که وقتی کنار همسالان خودش است احساس می کند که آن احساس را با بزرگتر و کوچکتر از خودش نمی تواند تجربه کند. بنابراین به رفتار دوستانه ای که با فرزندتان دارید ادامه بدهید اما بپذیرید که لذت هم سن و سال ها برای بچه یک لذت دیگر است.
- یادمان باشد، ما نباید مثل یک دوست کاملا بی پرده، صمیمی و همراه با فرزند باشیم. یعنی اینکه دوستان یک سری از تعارفات را کنار می گذارند و با همدیگر خیلی راحت هستند. حالا اگر یک مادر و پدر با فرزند به این حد برسند یک سوال باقی می ماند: اثر پدری و مادری جایش کجاست؟
اگر ما زیادی با بجه ها یکی بشویم آن اثرگذاری مادرانه و پدری که داریم از بین می رود. اولا که این قدر نمی شود صمیمی شد و ۹۹ درصد بچه ها مقاومت می کنند و نمی گذارند که پدر و مادر به آنها نزدیک بشود، طبیعی هم است. حالا در مواردی که صمیمی می شوند یک مشکل اساسی وجود دارد و آن ان است که گاهی مواقع آدم ها نیاز دارند یک کسی از یک مقام بالاتری به آنها یک چیزی را اعلام کند. از آن ها یک چیزی را بخواهد یا جلویشان را بگیرد که یک کاری را انجام ندهند. حالا اگر ما زیادی پایین آمده باشیم و با فرزندمان دوست شده باشیم آن جایگاه را از دست می دهیم.
- یادمان باشد، ما آدم ها یک بخش هایی از زندگی مان را دوست داریم که مخفی کنیم. یک اتفاقی افتاده است، دوست نداریم که تکرار بشود. زیادی نزدیک شدن به فرزندمان باعث می شود که از آن اتفاقات خبردار بشود و چون همیشه با ما می باشند دردسر درست می کند.
خلاصه:
با فرزندان صمیمانه و دوستانه رفتار کنیم. اما باور کنیم که به هرحال او فرزند ماست. هم سن او با ما متفاوت است و هم سلیقه هایش متفاوت است و هم نیاز دارد به تجربه های آدم های جدید در زندگی و هم نگران از این است که نقطه ضعفش اگر دست ما بیفتد یک عمر اذیت می شود. بنابراین انتظار نداشته باشیم که تنها دوست فرزند ما باشیم. و به آنها اجازه بدهیم دوستی با دیگران را هم تجربه کنند.